Self help #1

Hello beautiful people!!

Ελπίζω να είστε καλά!

Πως είναι το καλοκαίρι σας?

Σήμερα αποφάσισα μετά από πολύ καιρό να ανεβάσω κάτι εδώ!

Έχω πολλές ιδέες για αναρτήσεις αλλά κάποιες φορές αξίζει να ακούς και λίγο τι σου λέει ο εαυτός σου, να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου πριν κάνεις το οτιδήποτε...

Και παρόλο που πιστεύω πως οι αναρτήσεις που έχουν μόνο κείμενο είναι κουραστικές και ίσως βαρετές, σήμερα θα δείτε μια τέτοια. Γιατί ζούμε σε μια πολύ δύσκολη εποχή για την ανθρωπότητα και τα αρνητικά ερεθίσματα είναι αμέτρητα. Και το χειρότερο είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν συνειδητοποιούμε πόσο επηρεάζουν τη ζωή μας και τις διαπροσωπικές μας σχέσεις...

Και δε φταίμε εμείς... 

Μας έχουν μάθει από μικρά παιδιά να μη δίνουμε σημασία στο τι νιώθουμε ή το γιατί νιώθουμε όπως νιώθουμε. Μας έλεγαν από παιδιά ότι το να πηγαίνει κάποιος σε ψυχολόγο τον κάνει αυτομάτως τρελό ή υπερβολικά ευαίσθητο τη στιγμή που η κοινωνία δεν αποδέχεται τέτοιου είδους ευαισθησίες... 

Ήταν ένας τρόπος να μας "προστατεύσουν"... να μας προετοιμάσουν για αυτά που θα αντιμετωπίσουμε μετά κι έξω από το σχολείο. Μας είπαν πως για να επιζήσουμε σε αυτήν την κοινωνία πρέπει να κρύβουμε τα συναισθήματά μας, να τα καταπίνουμε ακόμη καλύτερα. Μας είπαν ότι δε θα βρεθεί κανείς να μας καταλάβει κι ότι όλοι θα μας κατέκριναν. Επειδή θα γινόμασταν διαφορετικοί, ευαίσθητοι. Επειδή θα ήμασταν ευάλωτοι. 

Κι ακριβώς επειδή φοβόμασταν να γίνουμε ευάλωτοι για να μη μας εκμεταλλευθούν- κοροϊδέψουν κλπ μάθαμε να τα κρατάμε όλα μέσα μας.

Αλλά μεγαλώσαμε και μεγάλωσαν και τα αισθήματά μας. Και το ποτήρι ξεχείλισε. Μα πάλι είχαμε αμφιβολίες...

Και ήρθε το μόνιμο άγχος, το άγχος για κάθε κοινωνική συναναστροφή, το μετατραυματικό στρες ότι όλοι όσοι σε πλησιάζουν θα είναι σαν εκείνους που κάποτε σε πρόδωσαν.Και αρχίσαμε να κλαίμε στο μαξιλάρι μας... Και μετά ήρθαν οι κρίσεις πανικού και το ανεξέλεγκτο κλάμα... 

Και η άσχημη αίσθηση ότι χάνεις κάθε έλεγχο... Και ο φόβος που την ακολουθεί πάντοτε... 

Και η αμφιβολία ότι για όλα όσα πάνε στραβά φταις εσύ κι όχι η κοινωνία που είναι σκάρτη. 

Αυτοπεποίθηση? Ποια είναι η κυρία?

Και γίνεσαι χίλια κομμάτια κάθε μέρα που περνάει ....

Και νιώθεις αποτυχημένος επειδή το ζεις. Αποτυχημένος επειδή άφησες τον εαυτό σου να αισθανθεί, να κλάψει να φωνάξει, όταν το μότο της ζωής σου ήταν "μην τους αφήσεις να σε δουν να το χάνεις"

Αλλά δεν είναι μόνο οι άλλοι , είναι και ο εαυτός σου... Ασυνείδητα έλεγες "μην αφήσεις κανέναν ούτε καν εσένα τον ίδιο να σε δει να το χάνεις".

Μα δε φταις... Γιατί το μόνο που ακούς από παιδί είναι "μη νιώθεις ή τουλάχιστον αν νιώσεις μην το δείξεις"

Θυμάσαι τότε που έκλαιγες για κάτι μικρός και οι γονείς σού σου έλεγαν "ξεπέρασε το δε χρειάζεται να κλαις "?

Εκεί ξεκίνησε το πρόβλημα. Γιατί τότε σχημάτιζες την προσωπικότητά σου. Και σε αυτό το τόσο κρίσιμο σημείο κάποιος σε έκανε να ντρέπεσαι που είσαι ευαίσθητος. Όχι από κακία! Το αντίθετο μάλιστα...

Μα το αποτέλεσμα είναι το ίδιο...

Και τώρα κάθεσαι και κλαις και νιώθεις πως είσαι υπερβολικός και αδύναμος. Και μαστιγώνεις τον εαυτό σου. Και πιέζεσαι να το ξεπεράσεις για να είσαι και πάλι κοινωνικά αποδεκτός...

Και βγαίνεις έξω και παίζεις το παιχνίδι "δεν έχω τίποτα ρε , είμαι απλά κουρασμένος..."

Γιατί "κανείς δε θα με καταλάβει, κανείς δε θέλει να με ακούσει" , γιατί "δε μου αξίζει να με ακούσουν, είμαι αδύναμη"...

ΦΤΑΝΕΙ!

Ήρθε η ώρα να βοηθήσεις τον εαυτό σου, γιατί κανείς δε θα το κάνει για σένα!

Και όχι μόνο το εαυτό σου μα κι όποιον άλλον το έχει ανάγκη... 

Αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ τώρα... Να κάνω τη φωνή μου να ακουστεί, όχι μόνο για να νιώσω εγώ καλύτερα, αλλά και για όλους τους ευαίσθητους και μη, ρομαντικούς και ρεαλιστές , οποιονδήποτε εν πάση περιπτώσει δεν έχει ακούσει δύο, τρεις, πέντε ανακουφιστικές προτάσεις από κάποιον και νιώθει ότι κανείς στον κύκλο του δε θα του τις δώσει...

Δε θέλω να είμαι άδικη με τον κύκλο μου , έχω πολλούς που νοιάζονται και λένε λόγια αγάπης και εκτίμησης αλλά όταν στα σκάει η ανασφάλεια... 

Ας ξεκινήσουμε με τον ελέφαντα μέσα στο δωμάτιο :

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ , ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΛΩΤΟΣ!

Είσαι πολύ πιο δυνατός απ' όσο πιστεύεις μόνο και μόνο γιατί διαβάζεις αυτό το κείμενο!

Έχεις τον έλεγχο πολύ περισσότερο απ' όσο νομίζεις αυτή τη στιγμή, γιατί αναγνωρίζεις ότι είσαι στεναχωρημένος, θλιμμένος, απογοητευμένος κλπ και το νιώθεις πραγματικά!

Και χαίρεσαι που το νιώθεις γιατί αυτό σημαίνει πως είσαι διαφορετικός! Και ευτυχώς για σένα λατρεύεις αυτή την αίσθηση!

Το ξέρω πως χαίρεσαι έστω και υποσυνείδητα... Σκέψου το λιγάκι...😉

Μα είσαι πάλι εδώ... Στο σημείο που δε θες να δεις κανέναν , δε θες να κάνεις τίποτα...

Μπορεί να σε σοκάρω, αλλά ποιος νοιάζεται?

Καλά κάνεις και δε θες!!

Θέλεις να μείνεις λίγο μόνος σου και να αφήσεις αυτό που νιώθεις να σε κατακλύσει...

Θέλεις να νιώσεις πραγματικά και βαθιά... 

Όχι επειδή σου αρέσει να είσαι σε κατάθλιψη. Αλλά επειδή η ύπαρξη συναισθημάτων σε κάνει να νιώθεις ζωντανός. Υπαρκτός. Επειδή το να νιώθεις στεναχωρημένος ξεφεύγει από την παθητικότητα που σου επιβάλλουν.

Μπράβο σου λοιπόν!

Τα κλισέ τύπου " Ζησ'το στα άκρα" και "Άσε τον εαυτό σου ελεύθερο" δεν θα 'πρεπε να ισχύουν μόνο στις θετικές εκφάνσεις της ζωής μας !

Γιατί να ζήσω στο ζενίθ κάθε τι θετικό και στο ναδίρ κάθε τι αρνητικό?

Γιατί να μην αφεθώ και στα αρνητικά?

Αν το σκεφτείς, είναι πιο υγιές να τα ζεις όλα στο ζενίθ...

Οπότε την επόμενη φορά που θα νιώθεις down άσε τον εαυτό σου ελεύθερο. 

Θέλεις να βγεις και να πιεις/φας κλπ για να ξεχαστείς? Βγες όσο πιο σύντομα μπορείς!

Θέλεις να πας να περπατήσεις μέχρι να αδειάσει το μυαλό σου ?  Walk it out!

Θέλεις να φωνάξεις? Εμπρός!

Θέλεις να γράψεις ένα μεγάλο κείμενο ? ( εγώ σίγουρα όχι 😂) Είσαι ελεύθερος!

Θέλεις να μείνεις σπίτι μια εβδομάδα, να ακούς αργά, στενάχωρα τραγούδια και να παριστάνεις ότι παίζεις σε βίντεο-κλιπ? ( άκου τι λέει τώρα... 😂)  Μη μασάς! Κάντο!

Θέλεις να ομολογήσεις στον έρωτα σου όλα όσα νιώθεις για εκείνον παρ' ότι δε μιλάτε πια και αυτό είναι που πραγματικά σε στεναχωρεί? Η λύτρωση και ενδεχομένως πολλά ακόμη θετικά συναισθήματα  απέχουν ένα τηλέφωνο!

Αυτό που θέλω να πω είναι : Μην αφήσεις κανέναν να σου πει τι είναι αποδεκτό, σωστό ή καλό να κάνεις!

 Κάθε άνθρωπος είναι μαγικά διαφορετικός και ευτυχώς αντιμετωπίζει με το δικό του ξεχωριστό, όμορφο τρόπο αυτά που του συμβαίνουν!

Μα το κυριότερο είναι να μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια αν νιώσεις ότι το χρειάζεσαι... 

Είτε είναι αυτό-βοήθεια, σαν αυτό το κείμενο , είτε είναι ένα τηλέφωνο, είτε μια βόλτα στο κέντρο με έναν φίλο που εμπιστεύεσαι...

Αρκεί να αποδεχθείς την ομορφιά της διαφορετικότητας σου!

Αρκεί να συνειδητοποιήσεις ότι είναι υπέροχο να ξεφεύγεις από την παθητικότητα που σου επιβάλουν απλά επειδή νιώθεις!

Αυτά από εμένα για το πρώτο self help !!

Θα ακολουθήσουν κι άλλα, το υπόσχομαι!

Ελπίζω να βοήθησα έστω και λίγο!

Να αγαπάτε τον εαυτό σας και να διαβάζετε βιβλία!!

Καλή συνέχεια καλοκαιριού!!

Φιλούμπεςς!! <3 <3 

 

Λουλούδια πάνω από την κόλαση ~ Εκδόσεις Ψυχογιός

Γεια σας αγαπημένοι μου !!


Πως είναι οι μέρες σας ?

Πως περνάτε την καραντίνα? Κάνετε διαδικτυακά μαθήματα?

Εγώ αποφάσισα σήμερα που βρήκα λίγο χρόνο μεταξύ μαθημάτων και άλλων υποχρεώσεων να σας κάνω μια κριτική!!

Ξέρω πως βαριέστε και ξέρω πως όλοι ψαχνόμαστε για κανένα καλό βιβλίο να περάσει λίγο η ώρα!!

Η λύση βρίσκεται εδώ - σε αυτήν την ανάρτηση !! Αν ψάχνατε μια καλή βιβλιο-πρόταση , μόλις τη βρήκατε!

Ας αφήσουμε λοιπόν την πολυλογία και ας περάσουμε στο θέμα μας !!!

Σήμερα, σε περίπτωση που δεν καταλάβατε θα μιλήσουμε για το βιβλίο "Λουλούδια πάνω από την κόλαση " της Ιλάρια Τούτι από τις Εκδόσεις Ψυχογιός!!

Φύγαμε!

(το εξώφυλλό μας !!)

Η περίληψη από το οπισθόφυλλο

Ανάμεσα στα δάση και στις βραχώδεις πλαγιές, δίπλα στο μονοπάτι που οδηγεί στο ποταμάκι, πίσω από τις λιμνούλες που σχηματίζουν οι λιωμένοι πάγοι, κρύβεται κάτι. Μου το λένε τα ίχνη του αίματος, μου το λέει η εμπειρία: έχει συμβεί, αλλά μπορεί να ξανασυμβεί. Αυτό είναι η μόνο η αρχή. Κάτι τρομαχτικό έχει γίνει σ’ αυτά τα βουνά. Κάτι που απαιτεί όλες τις ερευνητικές μου ικανότητες. Είμαι αστυνόμος, ειδικευμένη στη δημιουργία ψυχολογικών προφίλ των εγκληματιών, και κάθε μέρα περπατάω πάνω απ’ την κόλαση. Ούτε το περίστροφο ούτε η στολή είναι αυτά που με χαρακτηρίζουν. Το μυαλό μου είναι το πραγματικό όπλο μου. Αλλά ακόμη κι αυτό αρχίζει να με προδίδει. Όχι το αδύναμο πια σώμα μου ούτε η βασανισμένη ψυχή μου. Κινδυνεύει η διαύγειά του πνεύματός μου και μαζί της οι έρευνες.

Με λένε Τερέζα Μπατάλια, έχω ένα μυστικό που δεν τολμάω να ομολογήσω ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό, και για πρώτη φορά στη ζωή μου φοβάμαι. Φοβάμαι πραγματικά.Ένα θρίλερ για ένα μέρος γεμάτο μυστικά, αλλόκοτες ιστορίες από το παρελθόν και πρωτόγονα ένστικτα.



Και η προσωπική μου άποψη!

Πριν το πάρω, διαβάζοντας την περίληψη, οφείλω να ομολογήσω ότι δίστασα λιγάκι δεδομένου ότι δεν είχα ξαναδιαβάσει βιβλίο στην κατηγορία " Έγκλημα". Τελικά όμως το διάβασα και ήταν μια από τις καλύτερες επιλογές που έχω κάνει στη ζωή μου μέχρι τώρα!

Έτσι λοιπόν ,ανοίγοντας το βιβλίο και ξεκινώντας το διάβασμα συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να το αφήσω εύκολα από τα χέρια μου! (ασυνήθιστο , θα μου πείτε...)

Απλώς παιδιά αυτό το βιβλίο , δεν ξέρω αν είναι θέμα μετάφρασης ή απλώς ο τρόπος που είναι γραμμένο ή και τα δύο μαζί συνδυαστικά αλλά κάθε κεφάλαιο έκλεινε με cliffhanger !

Ειλικρινά , δεν ήθελα να το κλείσω ... Μόνο που έπρεπε γιατί υπάρχει κι ο πραγματικός κόσμος...
Αλλά τέλοσπαντων !

Από τις πρώτες κιόλας σελίδες γνωρίζουμε σιγά σιγά όλους τους εμπλεκόμενους χαρακτήρες , τόσο στο παρόν όσο και στο παρελθόν ( ουυ σπόιλερ αλέρτ!!!)

Η αφήγηση είναι πολύ ζωντανή και πραγματικά σε πολλά σημεία ανατριχιάζεις ! Όχι μόνο επειδή συμβαίνουν ανατριχιαστικά και περίεργα ( ωραία όμως ) πράγματα αλλά κι επειδή... κάνει κρύο !!

Δεν κάνω πλάκα τόσο μέσα στο βιβλίο μπαίνεις !

Σε αυτό το χιονισμένο και παγωμένο (απ ' ότι όλοι καταλάβατε ) σκηνικό , οπού το άσπρο χρώμα του χιονιού προσδίδει μια λάμψη διαφορετική σε όλα και επικρατεί αυτή η απόλυτη ησυχία που σχεδόν μπορείς να την πιάσεις συμβαίνει το πιο απρόβλεπτο έγκλημα!

Οι κάτοικοι του μικρού , επαρχιακού , απομονωμένου χωριού είναι άνθρωποι ήρεμοι και φιλήσυχοι... Υπεράνω πάσης υποψίας που λέμε ...

Ή μήπως όχι ??

Συνήθως  όμως οι άνθρωποι σε αυτά τα μέρη , επειδή έχουν συνηθίσει στην απομόνωση και στη σπάνια επαφή με ανθρώπους έξω από τα στενά όρια του χωριού τους έχουν αυξημένο το αίσθημα της αυτοσυντήρησης ...

Οπότε ξέρουν πολύ καλά να κρατούν μυστικά ...

Μυστικά που ξέρουν πως αν μαθευτούν δε θα καταστρέψουν μόνο τους ίδιους αλλά κι όλη την κοινότητα ...

Όπως λοιπόν ήταν φυσικό, όταν στο χωριό καταφτάνουν άγνωστοι , για οποιονδήποτε λόγο , τα πράγματα κάπως περιπλέκονται... Στόματα και πόρτες κλείνουν , μυστικά πεθαίνουν μαζί με τους ανθρώπους που τα κρατούν...

Ωστόσο χαρισματικοί κι έξυπνοι άνθρωποι όπως η Τερέζα κι ο βοηθός της , καταφέρνουν με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο (και φυσικά τη βοήθεια ορισμένων ντόπιων) να ανοίξουν στόματα και να ανακαλύψουν μυστικά που παραλίγο θα θάβονταν για πάντα στο παγωμένο λευκό του χιονιού...

Μέσα από αυτήν την αναζήτηση οι δύο "παρείσακτοι" θα βρούν ανθρώπους που ζητούν απεγνωσμένα να ακουστούν , θα ξεκλειδώσουν παιδικές ψυχές που εξαναγκάστηκαν να σωπάσουν και μάλλον θα κατέληγαν δυστυχισμένοι ενήλικες ...

Παράλληλα , θα ανακαλύψουν τους εαυτούς τους , τα δυνατά και τα αδύναμα τους στοιχεία , θα φτάσουν στα όρια τους κι ίσως τελικά να τα ξεπεράσουν... Θα βγουν πιο δυνατοί και πολύ διαφορετικοί από όλη αυτή την εμπειρία !

Ίσως να αποκτήσουν και φίλους ανεκτίμητους!

Σίγουρα ένα ταξίδι που αλλάζει ζωές !

Και παράλληλα με το ταξίδι των ηρώων , ταξιδεύουμε κι εμείς που απλά διαβάζουμε τις περιπέτειες που κάποιος έπλασε για αυτούς!!

Ένα ακόμη βιβλίο που δεν πρέπει να χάσετε !!

Μετά από  μια υπεράνθρωπη προσπάθεια να μην σας κάνω spoiler , αλλά παράλληλα να σας πω όλα όσα ήθελα να πω , νομίζω τελείωσα !

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις Εκδόσεις Ψυχογιός για έναν ακόμη υπέροχο φίλο που μου πρόσφεραν !!

Βρείτε τους  εδώ 


Αυτά από εμένα αγαπημένοι μου αναγνώστες!!

Πείτε μου στα σχόλια πως σας φάνηκε η κριτική και σιγουρευτείτε πως θα το αγοράσετε!!

Μέχρι την επόμενη μας συνάντηση (διαδικτυακά πάντα) ...

Φιλούμπεςς!! <3 <3

Καραντ(μπ)ίνα

Χελόου !

Τι μου κάνετε;

Πως μου είστε;

Πως περνάτε τις μέρες σας;;

Εγώ νιώθω ότι δεν κάνω τίποτα με τη ζωή μου αυτές τις μέρες . Επίσης νιώθω ότι όλες οι μέρες είναι ίδιες ακριβώς...

Έχω δει νομίζω όλα τα βίντεο ανθρώπων με ιδέες για το τι να κάνεις στην καραντίνα/όταν βαριέσαι, έχω στερέψει κι εγώ από ιδέες , έχω βαρεθεί να είμαι στον υπολογιστή...

Ξεκίνησα τα μαθήματα εξ αποστάσεως , οπότε περνάει κάπως η μέρα , αλλά μετά από κάθε μάθημα είμαι πτώμα και δεν έχω όρεξη για τίποτα...

Οπότε , αποφάσισα να κάτσω έτσι άυπνη , μετά από ολόκληρο τρίωρο μάθημα και να σας κάνω λίγη παρέα έστω κι από μακριά!!

Δεν ξέρω τι θα γράψω εδώ , είναι απλά μια ανάρτηση γεμάτη ασύνδετα μεταξύ τους πράγματα (ασυναρτησίες βασικά) για να πάρουμε λίγο κουράγιο!

Πάμε λοιπόν !

( στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα!)

Αυτή η ατάκα είναι φυσικά από ταινία της αγαπημένης dısney  , οπότε κάπου εδώ θέλω να μοιραστώ μαζί σας πως κάθισα κοτζάμ γαϊδούρα και είδα τις δύο ταινίες lilo&stitch ! Ήταν ωραία γιατί θυμήθηκα την παιδική μου ηλικία!

Αν θυμάστε να το παίζει η τηλεόραση , γενικά αν θυμάστε τα ωραία παιδικά που έπαιζε η τηλεόραση όταν ήμουν εγώ σε αυτήν την ηλικία ( μπρατζ , πόκεμον , χελωνονιτζάκια , σαμπρίνα , μικροί Αϊνστάιν κλπ) τότε μπορούμε να μαζευτούμε όλοι μαζί να κλάψουμε ! Μετά την καραντίνα ...

Είμαστε πολιτικλι κορεκτ εδώ.


Οπότε πάρτε το αγαπημένο μου quote :

( αγαπημένο όλων μάλλον )

Τώρα που λέγαμε για ντίσνευ και τα σχετικά θυμήθηκα , πως όταν ήμουν υπεύθυνο άτομο και ανέβαζα πιο συχνά , υπάρχουν αναρτήσεις με ταινίες disney !!

 Ελπίζω να τις βρω για να σας τις βάλω εδώ !

*τρείς ώρες και δύο κουρασμένα μάτια αργότερα*

Παιδιά τελικά είναι μία ( πολύ υπέυθυνο! μπράβο μου όχι μπράβο μου )

Ενιγουέιζ , πάρτε την !


what if...

Disclaimer
Από το 2016 που την έγραψα δεν την έχω διαβάσει , είστε υπεύθυνοι για τη σωματική σας ακεραιότητα! ( όχι όχι πλάκα κάνω είναι ασφαλές ... νομίζω)


Πείτε μου στα σχόλια αν θα θέλατε να δείτε κάτι παρόμοιο !


Τώρα για να καταλάβετε πόσο τυχαία είναι αυτή η ανάρτηση σκέφτηκα να σας βάλω εδώ καμιά αστεία εικόνα που αποθήκευσα στο pinterest , το οποίο έχω κάψει τις τελευταίες μέρες ...

(κι όλο αυτό γιατί μόλις είδα μια ειδοποίηση)

Βαμοςς!


Disclaimer 

Έχω κρύο χιούμορ και λίγο μπλακ και λίγο απ' όλα τελοσπάντων καταλάβατε δεν έχω χιούμορ.

 

Παιδιά αν δεν το ρίξουμε και λίγο στην πλάκα δε θα βγει....

Νομίζω ήρθε η ώρα για λίγη μουσική!!

Δε θα πρωτοτυπήσω βάζοντας κάποιο νέο τραγούδι , θα σας βάλω αυτά που ακούω συνέχεια τώρα τελευταία...

 

   

Αυτά τα λίγα , καταθλιπτικά , ωραία τραγουδάκια , έτσι για να πάρετε μια γεύση...


Ξέρω  τι θα πείτε τώρα ...

Που είναι τα βιβλία που μας το έχεις κάνει θέμα τόσο καιρό εδώ μέσα;;

Ήρθε η ώρα κοινό μου ηρεμήστε!!

Να πω την μαύρη μου αλήθεια δεν έχω πολύ-προλάβει να διαβάσω βιβλία , όμως διάβασα ένα ολόκληρο (!) βιβλίο!

Ήταν το "είναι ωραία η ζωή αδερφέ μου" του Ναζίμ Χικμέτ

(έρχεται κριτική σύντομα!)

Και τώρα ξεκίνησα κι άλλο !

αλίμονο που δε θα ξεκινούσα

Είναι λοιπόν το "Φλόγα και Άνεμος " του Στέφανου Δανδολου από τις εκδόσεις Ψυχογιός !!

(έρχονται πραγματάκια!)

Και παράλληλα διαβάζω διάφορα ποιήματα (το άλλο μου κόλλημα)!

Δε θα σας βάλω κάποιο γιατί η ανάρτηση θα γίνει τεράστια και κανείς δε θα τη διαβάσει .(ούτε γώ θα τη διάβαζα μεταξύ μας αν ήταν μεγαλύτερη)


Οπότε κάπου εδώ θα κλείσει αυτή η ανάρτηση ασυναρτησιών και παράνοιας (είμαι μια άλλη- μπορεί και όχι πάμε παρακάτω)

Ελπίζω να σας έκανα να γελάσετε έστω και λίγο σε αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε !

Κι ελπίζω να ξεχαστήκατε έστω και λίγο!

Πέρα από κάθε πλάκα όποιος νιώσει ανάγκη να μιλήσει , να νιώσει ελεύθερος να μου στείλει ένα μειλ , να μου γράψει σχόλιο , γενικά είμαι εδώ παιδιά!!


Αυτά από εμένα αγαπημένοι μου φίλοι!!

Ελπίζω να σας άρεσε η ανάρτηση !

Φιλούμπεςς!! <3 <3