Γεια σας και πάλι αγαπημένοι μου αναγνώστες!!
Επέστρεψα σήμερα με μία νέα ανάρτηση στην κατηγορία "12 βιβλία σε 12 μήνες".
Αν δεν ξέρετε τι ακριβώς είναι αυτό και δεν έχετε διαβάσει την προηγούμενή μου ανάρτηση (βρείτε την εδώ), στην ουσία πρόκειται για μια πρόκληση, (challenge) κατά την οποία επιχειρώ να διαβάσω τουλάχιστον 1 βιβλίο το μήνα και φυσικά να σας μιλήσω για αυτό!
Τα βιβλία, τα οποία θα παρουσιάζονται, αποτελούν στην πλειοψηφία τους βιβλία που απλά θέλω να διαβάσω. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη σειρά (εκτός αν πρόκειται για βιβλίο με συνέχειες (sequels)), ούτε κάποιος άλλος λόγος για τον οποίο τα διαβάζω.
Σημείωση: Λόγω καθημερινότητας και ζωής, οι αναρτήσεις δεν θα δημοσιεύονται απαραίτητα στο τέλος κάθε μήνα, αλλά όταν ολοκληρώνεται η ανάγνωση τους!
Πάμε λοιπόν στο βιβλίο του Φεβρουαρίου!!
Αυτό το μήνα επέλεξα να διαβάσω μια συλλογή διηγημάτων του Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλου, ονόματι "Ροζαμούνδη".
Παρακάτω το εξώφυλλο και μια σύντομη παρουσίαση (όπως κυκλοφορεί στο διαδίκτυο)
Μου τηλεφώνησε ότι καταφθάνει το Σάββατο με το τραίνο των 6.20'.
- Θα σε περιμένω στον σταθμό, είπα.
Ξεκίνησα καμιά ώρα νωρίτερα. Αγόρασα λίγες άγριες ανεμώνες, ένα κονιάκ τριών αστέρων και ένα κουτί σοκολατάκια. Πέρασα από την πολυκατοικία όπου διαμένει η μητέρα μου, την βρήκα να κάθεται στο χωλ με μια φιλενάδα της από το διπλανό διαμέρισμα, φορούσαν και οι δύο κάτι παληές ανδρικές κάλτσες ("του μακαρίτη", σκέφτηκα κοιτάζοντας την επισκέπτρια), οι κάλτσες ήταν κοντές, ξεχειλωμένες, γλιστρούσαν από τα πόδια τους και έπεφταν καταζαρωμένες στα αδύνατα σφυρά τους. [...]
Και η προσωπική μου άποψη:
Ένα όμορφο και γλυκό βιβλίο, είναι οι πρώτοι χαρακτηρισμοί οι οποίοι μου περνούν από το μυαλό, καθώς πρόκειται για βαθιές, ενδόμυχες σκέψεις, αναστοχάσεις του συγγραφέα. Ειλικρινές και γεμάτο συναισθήματα μέσα στην απλότητα που το διακατέχει.
Δε μπορώ να πω πολλά για κάθε μια ιστορία και τους ήρωές της, λόγω του αριθμού τους, μα κάθε ιστορία έχει μοναδικότητα και δική της αισθητική. Είναι μια συλλογή διηγημάτων γραμμένη σε διαφορετικό "στυλ" από αυτό που έχω- έχουμε συνηθίσει, όμως αυτό είναι που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίσει.
Όσο ανέλπιστα έπεσε στα χέρια μου, μετά από πρόταση καλού μου φίλου, τόσο απροετοίμαστη με έπιασαν τα συναισθήματα τα οποία μου δημιούργησε κάθε ιστορία ξεχωριστά. Κι όλες μαζί όμως, αναδίνουν ένα άρωμα αναπόλησης και ηρεμίας, που μόνο ιστορίες "πυρετικής τρέλας" μπορούν να σου δώσουν.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως πρόκειται για μια αυτοβιογραφία με στοιχεία φαντασίας και ονείρου. Πραγματικότητα και σουρεαλισμός, μπλέκονται περίτεχνα στο ρου των ιστοριών της Ροζαμούνδης!
Δεν έχω πολλά παραπάνω να πω, οπότε αυτή η ανάρτηση είναι αναπόφευκτα μικρότερη από τις άλλες.
Αυτό που θα ήθελα να τονίσω είναι πως μπορεί το ύφος και η γραφή του βιβλίου να είναι λίγο έξω από τα συνηθισμένα, όμως έτσι μπορεί να ξεχωρίσει κανείς ένα καλό βιβλίο.
Μια ιδιαίτερη ανάρτηση για ένα ιδιαίτερο βιβλίο!!
Αυτά από εμένα για σήμερα αγαπημένοι μου φίλοι!!
Ελπίζω η μικρή μου ανάλυση να σας κίνησε την περιέργεια!
Θα τα πούμε σε μια επόμενη ανάρτηση!
Φιλούμπες! <3
