Γεια σας αγαπημένοι μου αναγνώστες,
Ακόμη μια ηλιόλουστη μέρα του χειμώνα, ακόμη μια κριτική από εμένα για εσάς!!
Είναι 3 Φλεβάρη, απογευματάκι, πίνω καφεδάκι και κάπως έτσι σκέφτηκα οτι καιρός είναι να σας γράψω, για ένα βιβλίο το οποίο τελείωσα πριν κάποιες εβδομάδες και ακόμη το σκέφτομαι...
Πρόκειται φυσικά για ένα ακόμα βιβλίο των Εκδόσεων Ψυχογιός, το έχει γράψει η συγγραφέας Karen Köehler και το έχει μεταφράσει η Αλεξάνδρα Παύλου!!
Ανήκει στην ευρύτερη κατηγορία των κοινωνικών μυθιστορημάτων κι όπως θα μπορείτε να φανταστείτε από προηγούμενες αναρτήσεις, δεν έχω διαβάσει και πολλά τέτοια... Όμως οι άνθρωποι εξελίσσονται και αλλάζουν και η αλλαγή αυτή δεν είναι απαραίτητα αρνητική..
Οπότε έκανα μερικά ακόμη βήματα μπροστά ξεφεύγοντας από την επιστημονική φαντασία και το αποτέλεσμα δεν με απογοήτευσε!
Πάμε να δούμε το σημερινό μας εξώφυλλο και την περίληψη:
Το χωριό δε διαθέτει ηλεκτρικό ρεύμα, δεν έχει καταστήματα, πέρα από έναν φούρνο, ένα σιδεράδικο, έναν μύλο κι ένα καπηλειό. Ό,τι παράγει μοιράζεται από τους Πρεσβύτερους εξίσου σε κάθε οικογένεια, και οι χωριανοί ανταλλάσσουν μεταξύ τους προϊόντα και υπηρεσίες. Οι άντρες αποφασίζουν για όλα σαν ανώτερα όντα, ενώ οι γυναίκες δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα∙ καθήκον τους είναι να παντρευτούν όποιον τους επιβληθεί, να κάνουν παιδιά, να φροντίζουν τα χωράφια και το σπίτι.
Σ’ αυτή την κλειστή κοινωνία, οτιδήποτε διαφορετικό ενοχλεί και παίρνει διαστάσεις θρύλου. Όπως το «Κορίτσι». Το «Κορίτσι» το ανακαλύπτει ο ιερέας του νησιού νεογέννητο σ’ ένα καφάσι με μπανάνες, και αναλαμβάνει να το μεγαλώσει. Κι εκείνο αποδεικνύεται ξεχωριστό, έχοντας μέσα του τεράστια δίψα για ζωή, για αγάπη, για γνώση.
Αλλά παραμένει μόνο. Το χωριό δεν είναι έτοιμο να κάνει την επανάστασή του. Και το «Κορίτσι» τιμωρείται βάναυσα. Δε λυγίζει, όμως. Επανακάμπτει και εκδικείται. Το όχι και τόσο Όμορφο Χωριό καίγεται όμορφα. Και το «Κορίτσι» ανοίγει τα φτερά του για νέους τόπους.
Ένα μυθιστόρημα στα ίχνη της Ιστορίας της Θεραπαινίδας της Μάργκαρετ Άτγουντ, ένας ύμνος στην αγάπη, στην ελευθερία, στη φύση και στις ανθρώπινες αξίες.
Το πρώτο μέρος του βιβλίου αποτελείται από περιγραφή του μικρού νησιού, των ανθρώπων, των αντιλήψεων. Βλέπουμε λεπτομέρειες για τη ζωή και τους ανθρώπους του "Όμορφου Χωριού" και σιγά σιγά γινόμαστε κομμάτι της ιστορίας και των εξελίξεων...
Μέσα από αυτή την περιγραφή, γινόμαστε το "Κορίτσι", το αγόρι, ο ιερέας, ο μυλωνάς, οι υπόλοιποι κάτοικοι... Ξαφνικά δεν είμαστε σπίτι μας αλλά στο "Όμορφο Χωριό" και περπατάμε στα σοκάκια του, βλέποντας γύρω μας τους χωριανούς...
Δεν έχουμε όνομα, είμαστε χαμένοι μεταξύ έλλειψης ταυτότητας και αποδοχή των χαρακτηρισμών, που μας προσδίδουν οι γύρω μας. Ουσιαστικά δεν ξέρουμε τον εαυτό μας... Κι όταν δεν ξέρεις ούτε εσύ ποιος είσαι δε μπορείς να γνωρίσεις και να εμπιστευτείς τις δυνάμεις σου...
Κι όταν έχεις όρεξη και δίψα για ζωή και γνώση και μάθηση, μα είσαι περιορισμένος σε ένα μικρό, στενό χωριό γεμάτο στενά μυαλά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, προσπαθείς να ξεκινήσεις ένα ταξίδι προς τη γνώση, την αυτογνωσία και τελικά προς την ελευθερία, τη λύτρωση...
Αυτό το βιβλίο γράφτηκε το 2020 ωστόσο αυτά που περιγράφει είναι ή θα έπρεπε να είναι ξεχασμένα χρόνια τώρα... Και θεωρώ ότι έχει γίνει πολύ καλή και προσεκτική δουλειά, γιατί σαν αναγνώστης όντως μεταφέρεσαι σε παλαιότερες εποχές, όπου παρατηρούνταν τέτοιες αντιλήψεις, συνθήκες γεγονότα.
Το δυστυχές στην περίπτωση αυτή είναι πως πολλές αντιλήψεις περί διαφορετικότητας και γυναικείου ζητήματος, συνεχίζουν να αποτελούν παθογένεια σε πολλές κοινωνίες ανα τον κόσμο κι ας έχουμε μπει πλέον στο 2022...
Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ και να προβληματιστώ πολύ, επι πολλών θεμάτων, τα οποία είναι μεγάλο κομμάτι και της ελληνικής κοινωνίας και μας απασχολούν διαχρονικά αλλά περισσότερο αυτήν την περίοδο, αφού τ'ωρα αποφασίστηκε να προβάλλονται περισσότερο αυτά τα θέματα...
Αλλά και σε πολλές χώρες υπάρχουν πολλά και μεγαλύτερα ζητήματα σχετικά με την μόρφωση των παιδιών και των γυναικών, αλλά πολύ περισσότερο για τη θέση των τελευταίων στην κοινωνία.
Χάρην συντομίας δε θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά θα κλείσω με το σχόλιο πως το συγκεκριμένο βιβλίο, αν και είναι πρόσφατο περιγράφει μια κοινωνία πολύ παλαιότερη που τραγικά ομοιάζει σε κάποια σημεία τη σύγχρονη δική μας...
Έτσι λοιπόν, είναι σημαντικό αυτό το βιβλίο να διαβαστεί από όσο περισσότερους ανθρώπους γίνεται...
Πάντως το "Κορίτσι", δε σταματά στιγμή να το παλεύει... Το πάθος της για γνώση και λύτρωση είναι ασίγαστο, όπως οφείλει να είναι το πάθος κάθε νέου για ελευθερία και γνώση. Έτσι ενάντια σε όλα τα στερεότυπα και τις παγιωμένες αντιλήψεις, θα συνεχίσει να απαιτεί, να διεκδικεί, να ελπίζει, να αγαπά και να ζει χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες.
Αν και ριψοκίνδυνο κι ίσως ανώριμο, εκείνη θα ωριμάσει, θα αντιμετωπίσει δυσκολίες και φόβους και θα αρχίσει επιτέλους να ονειρεύεται και να ζει. Κι όταν η ζωή θα της δείξει το άσχημο πρόσωπο, θα λυγίσει αλλά δε θα πέσει και θα επανέλθει δριμύτερη με ακόμη περισσότερη αποφασιστικότητα και ανάγκη για εκδίκηση.
Κι η εκδίκηση εδώ, είναι απέναντι σε όσους και όσα της στέρησαν τα όνειρα, την ελευθερία, η ζωή της...
Στο τέλος, το "κορίτσι" δεν είναι και δε θα είναι ξανά μόνο του...
Κι όχι μόνο λόγω των όσων συμβαίνουν στο βιβλίο, αλλά κι επειδή όσοι διαβάσουν αυτό το βιβλίο θα ταυτιστούν, θα νιώθουν, θα πονέσουν, θα επιθυμήσουν κι αυτοί την πολύτιμη εκδίκηση και θα πάρουν τελικά μια ανάσα...
Ένα από τα αποσπάσματα, το οποίο με άγγιξε και με συγκίνησε:
"Προσπαθώ να τον λησμονήσω όταν ξυπνάω. Προσπαθώ να τον λησμονήσω όταν αναπνέω. Όταν είμαι κομμάτι του κόσμου. Όλη μέρα βάζω τα δυνατά μου προσπαθώντας να τον λησμονήσω."
Έτσι επέλεξα να κλείσω τη σημερινή ανάρτηση, γιατί ο έρωτας και η αγάπη και η απουσία τους είναι καθοριστικά για την εξέλιξη ενός ανθρώπου, αρκούν για να μας σχηματίσουν και ταυτόχρονα να μας κατάστρεψουν...
Το "Μοιρολόι" είναι ένα βιβλίο ύμνος για την αγάπη και την αγάπη για τη ζωή, τη δίψα για γνώση, το ταξίδι προς τον πραγματικό μας εαυτό και την ασίγαστη ανάγκη για ελευθερία.
Μια λογοτεχνική υπενθύμιση ότι οι άνθρωποι είμαστε δυνατότεροι και ομορφότεροι απ' ότι φανταζόμαστε, ειδικά όσο δε σταματάμε να ονειρευόμαστε και να έχουμε όρεξη για ζωή!!
Αυτά από εμένα για σήμερα αγαπημένοι μου φίλοι!
Ευχαριστώ για ακόμη μια φορά τις Εκδόσεις Ψυχογιός για ακόμη ένα βιβλιό-ταξίδι...
Βρείτε το "Μοιρολόι" και πολλά άλλα μαγικά βιβλία στην ιστοσελίδα των Εκδόσεων Ψυχογιός!!
Εμείς θα τα πούμε ξανά σύντομα!!!
Να αγαπάτε, να ονειρεύεστε, να ζείτε...
Φιλούμπες! <3
