Γεια σας αγαπημένοι μου αναγνώστες!
Επιστροφή στη βάση μας και τις κριτικές μας μετά από κάποιους μήνες!
Πριν βουτήξουμε στα νερά της χημείας, είναι επιβεβλημένο το συνηθισμένο μας catch-up (αν αναρωτιέστε, ναι έτσι το λέγαμε στο χωριό μου)!
Τώρα που σας γράφω είναι ένα φθινοπωρινό βράδυ Δευτέρας, μια μέρα που φέρνει άσχημους συνειρμούς, εκτός αν είσαι φοιτητής ή δε δουλεύεις προς το παρόν.
(και στις δύο αυτές περιπτώσεις, ο χρόνος είναι λιγάκι σχετικός.)
Είμαστε στο τέλος της ημέρας, όπου όλα είναι λίγο συγκεχυμένα και μπορείς άνετα να τα κάνεις όλα ρομαντικά μέσα στο κεφάλι σου, (romanticizing και ναι το είχα κι αυτό μεγαλώνοντας)
Άναψα λοιπόν το -περίπου- φθινοπωρινό μου κεράκι και μετά από δύο φθινοπωρινές ταινίες και πολλή ώριμη σκέψη, αποφάσισα να σας κάνω κι εδώ μια κριτική!
Η αλήθεια είναι πως επειδή ζούμε σε καιρούς "σόσιαλ μίντια" είμαι πιο ενεργή στον λογαριασμό που έχει το blog μας στο instagram, αλλά προσπαθώ να μην ξεχνάω πως ο αρχικός σκοπός αυτού του προφίλ ήταν η προώθηση του blog. ( το όνομα χρήστη είναι @wonderlandforbooks και θα χαρώ πολύ να σας δω εκεί!)
Οπότε!
Πάμε να δούμε (χωρίς άλλη καθυστέρηση) το σημερινό μας βιβλίο.
Τίτλος: Lessons in chemistry
Συγγραφέας: Bonnie Garmus
Σε περίπτωση που με διαβάζεις πρώτη φορά, κάπου εδώ συνήθως θα βάλω την περίληψη και το εξώφυλλο του βιβλίου, ώστε να είμαι καλυμμένη να πω μετά τη γνώμη μου, που -ας είμαστε ειλικρινείς- μπορεί να είναι δέκα γραμμές, αλλά μπορεί να είναι και δέκα παράγραφοι! (ανάλογα τα κέφια)
Εξώφυλλο:
Και η περίληψη από το οπισθόφυλλο, όπως το διάβασα στα αγγλικά:
Chemist Elizabeth Zott, is not your average woman. In fact, Elizabeth Zott would be the first to point out that there is no such thing.
But it’s the early 1960s and her all-male team at Hastings Research Institute takes a very unscientific view of equality. Forced to resign, she reluctantly signs on as the host of a cooking show, Supper at Six. But her revolutionary approach to cooking, fuelled by scientific and rational commentary, grabs the attention of a nation. And soon a legion of overlooked housewives find themselves daring to change the status quo.
One molecule at a time.
Προσωπική άποψη~ κριτική:
Η Ελίζαμπεθ, έχει μια φυσιολογική δουλειά σε ένα ερευνητικό κέντρο. Ασχολείται με φιαλίδια, χημικές ενώσεις και κύτταρα. Είναι δεδομένο για εκείνη ότι πήγε στο πανεπιστήμιο, της αξίζει (και της χρειάζεται) μια δουλειά.
Καλά μέχρι εδώ. Απλά ας μεταφέρουμε την παραπάνω συνθήκη, στη δεκαετία του '60.
Αλλάζουν πολλά πράγματα έτσι;
Κι όμως στον κόσμο της Ελίζαμπεθ, ήταν και τότε αυτονόητο. Δυστυχώς όχι για όλους... Οπότε η πρωταγωνίστρια και οι υπόλοιπες γυναίκες του βιβλίου, βιώνουν τις συνέπειες ενός άγραφου νόμου, που είχε καθιερωθεί από την αντίληψη πως, η γυναίκα είναι μόνο για το σπίτι, την κουζίνα, τα παιδιά. Ακόμα κι αν κατάφερνες να είσαι έξω από το σπίτι, συνήθως, ως γυναίκα, ήσουν σε κάποια χαμηλόβαθμη και φυσικά κακοπληρωμένη (σε σχέση με έναν άντρα) θέση.
Φαντάσου λοιπόν, πόσο ενοχλούνται κάποιοι άντρες, όταν μια γυναίκα όχι μόνο είναι σε αρκετά "καλή" θέση αλλά ταυτόχρονα μπορούν να αναγνωρίσουν πως κάνει καλύτερη δουλειά από τους ίδιους.
Η Ελίζαμπεθ λοιπόν έχει μια μόρφωση και μια θέση εργασίας "απαγορευτικές" για την εποχή της. Εύλογα, δυσκολεύεται να καταλάβει γιατί αντιμετωπίζεται εχθρικά, γιατί την "δείχνουν με το δάχτυλο", γιατί όταν είχε χτίσει μια ζωή, μια ρουτίνα, αναγκάζεται να παραιτηθεί από το επάγγελμα που αγαπά...
Υπάρχουν κι άλλα που δεν καταλαβαίνει η Ελίζαμπεθ.
Όπως, ας πούμε γιατί είναι έγκλημα να δανειστείς κάποιο εργαλείο από τον συνάδελφο σου -που είναι άντρας και φημολογείται πως "κρατάει κακίες". Ή ας πούμε το γιατί κανείς μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε επενδύσει τον απαιτούμενο χρόνο να μάθει στον σκύλο του 981 λέξεις. Και τελοσπάντων, πως γίνεται κάποιος να απολαμβάνει το πρωινό ξύπνημα για να κάνει κωπηλασία;
Η ζωή της μπλέκεται με αυτή του Κάλβιν, του μυστηριώδους συναδέλφου της από το εργαστήριο. Θα είναι μια σχέση εκρηκτική, περίεργη στα μάτια τρίτων αλλά με μια μοναδική... χημεία, μεταξύ των δύο. Θα αγκαλιάσουν το σκοτεινό παρελθόν ο ένας του άλλου, θα "γιατρέψουν" πληγές, θα καταρρίψουν τα στερεότυπα.
Τα πράγματα ωστόσο δεν έρχονται πάντα όπως τα έχουμε προβλέψει. Και εξαρτάται από την εσωτερική μας δύναμη το αν θα σταθούμε και πάλι στα πόδια μας και θα προχωρήσουμε.
Τίποτα δεν σταματά την Ελίζαμπεθ, η οποία είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να έρθουν οι συνθήκες με το μέρος της. Όταν απολύεται από το εργαστήριο, της προτείνουν να παρουσιάσει ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα μαγειρικής, ένα πρόγραμμα για να γεμίσει την απογευματινή ζώνη του καναλιού. Κάτι που φαίνεται ασήμαντο, απλό και βαρετό, καταλήγει να γίνεται η μεγαλύτερη προσωπική της επιτυχία.
Γιατί μέσα από την τελείως αντισυμβατική κουζίνα του σπιτιού της (και το πλατό της εκπομπής), πνιγμένη από την καθημερινότητα και την φτώχεια, η Ελίζαμπεθ μετατρέπει την μαγειρική, σε χημική εξίσωση, τα υλικά σε χημικά στοιχεία και τις "απλές" γυναίκες σε επιστήμονες!
Μέσα από τη μεγάλη απήχηση που θα έχει η εκπομπή στις ζωές γυναικών από πολλές πολιτείες, θα κερδίσει δημοσιότητα και αναγνώριση. Θα έχει όμως ακόμη περισσότερο θάρρος και κουράγιο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και τους δύσκολους ανθρώπους, θα γίνει παράδειγμα και έμπνευση για την γειτόνισσα της, εγκλωβισμένη σε έναν κακοποιητικό γάμο, για την γυναίκα από κάποια πολιτεία που πάντα ήθελε να σπουδάσει και έκανε το βήμα χάρη στην εκπομπή αλλά και για την γραμματέα στο εργαστήριο που κάποτε μισούσε (ζήλευε) την Ελίζαμπεθ αλλά "σήκωσε ανάστημα" και πήρε την ζωή της στα χέρια της.
Η αναγνώριση και η επιρροή αυτή θα γίνουν καταλύτες σημαντικών εξελίξεων και στην προσωπική ζωή της Ελίζαμπεθ, θα της μάθουν πράγματα για τον εαυτό της και τον άντρα της, το παρελθόν και το μέλλον.
'Ένα βιβλίο με ανατροπές, εκπλήξεις, γέλιο, δάκρυα, δικαίωση, αποδοχή, αγάπη, συγκίνηση.
Ένα βιβλίο που θα πρότεινα να διαβάσει κάθε βιβλιόφιλος.
Ένα βιβλίο ύμνος στη γυναικεία ενέργεια και δυναμικότητα.
Δεν είναι θέμα φεμινισμού ή μίσους προς το αντρικό φύλο, είναι πως όλες μας πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε πάντα πιο δυνατές απ' ότι πιστεύουμε και πιο έξυπνες και ικανές απ' όσο μας έχουν μάθει ότι είμαστε.
Γιατί μπορεί πολλά από τα θέματα του βιβλίου να έχουν ξεπερασθεί, αλλά κάτι μου λέει πως έχουμε ακόμα δρόμο μέχρι να πούμε ότι όλα είναι δίκαια και σωστά για πολλές από εμάς.
Αν δεν κάνω λάθος, το βιβλίο έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά, μάλλον από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, οπότε για μένα, δεν έχετε καμιά δικαιολογία να μην το διαβάσετε!
Αν πάλι δεν είστε του διαβάσματος, αρχικά τι κάνετε εδώ και δεύτερον, έχει βγει και σε σειρά το βιβλιαράκι μας!
Να το διαβάσετε, να το λατρέψετε, να το προτείνετε σε φίλους και γνωστούς!!
(εγώ σκέφτομαι να το δώσω στη μαμά μου)
Αυτά από εμένα αγαπημένοι μου φίλοι!
Ελπίζω να σας κράτησα καλή παρέα!
Εγώ πάντως πέρασα πολύ ωραία όσο σας έγραφα!
Θα χαρώ πολύ να μάθω τη γνώμη σας και γενικά τις σκέψεις σας στα σχόλια!
Φιλούμπεςς!! <3 <3