Το μπλογκ μου

Αγαπητοι αναγνωστες καλωςηρθατε στο μπλογκ μου!!!
Εδω θα βρειτε κριτικες , σκεψεις και αφιερωματα για ηρωες , βιβλια , τραγουδια , ταινιες , σειρες....

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Αν μεινω...

             


Γεια σας αγαπητοι αναγνωστες!!!
Σημερα ηρθε η κριτικη μου για το βιβλιο ''Αν μεινω'' της Gayle Forman!!!Λοιπον εχω να δηλωσω κατι πολυ παραξενο που μαλλον δεν προκειται να το ξαναπω ποτε για βιβλιο!!Θα ελεγα και πιστευω πως πολλοι θα συμφωνησουν μαζι μου οτι για μια και  μοναδικη φορα η ταινια που βασιζεται στο βιβλιο ειναι καλυτερη απο το ιδιο το βιβλιο!!Ναι ξερω ακουγεται παραλογο!!! Και εγω δεν το  περιμενα!!Εκανα βεβαια το λαθος να δω πρωτα την ταινια και μετα να διαβασω το βιβλιο!! Για οσους δεν εχετε δει την ταινια σας προειδοποιω ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ !!!!!Τελοσπαντων παμε στην κριτικη:


Καταρχην το εξωφυλλο μας:

       






Και η περιληψη:



              
Η δεκαεφτάχρονη Μία βρίσκεται αντιμέτωπη με μερικές δύσκολες επιλογές.
Να μείνει πιστή στην πρώτη της αγάπη, τη μουσική, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα χάσει το αγόρι της και θα αφήσει πίσω της την οικογένεια και τους φίλους της;
Τότε, ένα πρωί του Φεβρουαρίου, ενώ η Μία πηγαίνει μια βόλτα με το αυτοκίνητο μαζί με την οικογένειά της, σε μια στιγμή όλα αλλάζουν. Ξαφνικά όλες οι επιλογές χάνονται, εκτός από μία.
Κι αυτή είναι η μόνη που έχει σημασία.
Το Αν Μείνω είναι ένα συγκινητικά όμορφο βιβλίο σχετικά με τη δύναμη της αγάπης, την πραγματική σημασία της οικογένειας και τις αποφάσεις που όλοι παίρνουμε στη ζωή μας.  


Προσωπικη γνωμη:

Λοιπον οπως ειπα και πριν το βιβλιο δεν με αφησε απολυτα ικανοποιημενη!Οπωσδηποτε ομως δεν το αφησα αδιαβαστο!!Οχι που θα το αφηνα!Τελοσπαντων ας παμε στην κριτικη! Λοιπον η Μια ειναι μια ομορφη κοπελα αφοσιωμενη στη μουσικη και το τσελο της!!Παιζει συνηθως στην αιθουσα εκδηλωσεων του σχολειου της!!Καπου εκει γνωριζει τον υπεροχο Ανταμ και αμεσως κολλανε αν και εκεινος ειναι μουσικος της ροκ!!Ζουν μαγικες στιγμες γεματες αγαπη , μουσικη και αφοσιωση!


Μεχρι που ενα τραγικο γεγονος αφηνει στη Μια  μονο δυο επιλογες!Να φυγει απο τη ζωη πραγμα πολυ ευκολο ή να παλεψει και να καταφερει να ζησει!!(να μεινει)



                                  



Αυτο που μου αρεσε στο βιβλιο αυτο ειναι το παθος που μοιραζονταν ο Ανταμ και η Μια τοσο αναμεσα τους οσο και στη  μουσικη!!





                                                     





                                               




Λοιπον υπηρχαν και μερικα quotes που μου αρεσαν πολυ σ ' αυτο το βιβλιο!!
  
                
                                      
                                         




                                        



  
                                     




Αυτα απο εμενα!! Θα χαρω να ακουσω  τη γνωμη σας για το βιβλιο και για την ταινια!!
Καληνυχτα!!!

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

Η πολη των θηριων!

Γεια σας αγαπητοι ανγνωστες!!
Σημερα ηρθε κατι που εχω πολυ καιρο να κανω!!Ναι ειναι μια κριτικη βιβλιου!!Το συγκεκριμενο βιβλιο ειναι ενα καταπληκτικο βιβλιο απο μια καταπληκτικη συγγραφεα που λεγεται Ιζαμπελ Αλιεντε!!Λοιπον ''η πολη των θηριων'' ειναι το πρωτο μερος μιας τριλογιας!!!

                                 
 
 




Περιληψη:

Ο Αλεξάντερ Κολντ, ένας Αμερικανός έφηβος δεκαπέντε χρονών, πηγαίνει σε μια αποστολή στον Αμαζόνιο μαζί με την εκκεντρική γιαγιά του Κέιτ Κολντ, δημοσιογράφο, που έχει αναλάβει να γράψει ένα άρθρο σχετικά μ' ένα άγνωστο και παράξενο πλάσμα, το Θηρίο, όπως το ονομάζουν. Οι νεαροί πρωταγωνιστές, ο Αλεξάντερ και μια φίλη του που γνώρισε εκεί, η Νάντια, μαζί μ' έναν εκατόχρονο σαμάνο εισχωρούν στην ανεξερεύνητη ζούγκλα του Αμαζονίου κρατώντας από το χέρι τον αναγνώστη σ' ένα ατέλειωτο ταξίδι σε μια μυστηριώδη περιοχή, όπου τα σύνορα μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου χάνονται, άνθρωποι και θεοί συγχέονται και τα πνεύματα συνοδεύουν τους ζωντανούς.
Η Ιζαμπέλ Αλιέντε φιλοδοξεί να συνθέσει μια τριλογία που θα αναφέρεται σε σοβαρά ζητήματα της εποχής μας: το περιβάλλον, την πνευματικότητα και την ειρήνη. Η Πόλη των θηρίων είναι το πρώτο μέρος αυτής της τριλογίας. Η ίδια η συγγραφέας έδωσε τον καλύτερο χαρακτηρισμό αυτού του μυθιστορήματος: ένας τέλειος συνδυασμός "περιπέτειας, μαγείας, χιούμορ και φυσικού σκηνικού".



Προσωπικη γνωμη:

Ο Αλεξαντερ Κολντ ειναι ενας συνηθισμενος εφηβος , που μενει στην Αμερικη με την οικογενεια του!Μια μερα ο Αλεξ αναγκαζεται να μετακομισει στο σπιτι της περιεργης γιαγιας του Κειτι , η οποια ειναι δημοσιογραφος - συγγραφεας!Μονο που η Κειτ δεν ειναι μια συνηθισμενη γιαγια οποτε τον παρασυρει σε ενα υπεροχο ταξιδι στο φοβερο δασος του Αμαζονιου!!Εκει ο Αλεξ θα γνωρισει την Ναντια και μαζι θα ανακαλυψουν πολλα καινουρια πραγματα για το δασος αλλα και για τον ιδιο τους τον εαυτο!!Θα μαθουν να σεβονται το διαφορετικο και να το αγαπουν , να αποδεχονται τις συνηθειες και τις πεποιθησεις αλλων λαων !!
Θα γυρισει πισω στην Αμερικη μεγαλυτερος , ωριμοτερος και σοφοτερος!!Με μεγαλυτερη επιγνωση για τον εαυτο του και πληθος νεων εμπειριων που θα τον ακολουθησουν σε ολη την υπολοιπη ζωη του
!Αρχιζει να νιωθει πως δεν ειναι ιδιος με τα αλλα παιδια της ηλικιας του πια!!Μπορει οντως να ειναι , μπορει και να μην ειναι....


                             


Εγω προσωπικα ευχομαι να μπορουσα να  ζησω τις περιπετειες του Αλεξ απο κοντα!!Ενα πολυ ωραιο βιβλιο με πολυ ωραια γραφη και πολυ ενδιαφερον!!

Ελπιζω να σας αρεσε το θεμα της σημερινης μου αναρτησης!!

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015

2 ΜΗΝΕΣ

Γεια σσας αγαπητοι αναγνωστες!!!!
Σημερα ειμαι πολυ χαρουμενη γιατι κλεισαμε επισημως 2 μηνες ζωης!!!!!!Λοιπον ηταν μια υπεροχη εμπειρια για μενα και ελπιζω να ηταν και για σας !!!! Μεσα σ' αυτοθς τους 2 υπεροχους μηνες καταφεραμε να φτασουμε τις  1025 προβολες  και τα 23 σχολια!!!Ξερω μπορει να σας φαινονται λιγα αλλα εγω δεν πιστευα ποτε οτι θα καταφερνα να δημιουργησω ενα μπλογκ που να καταφερει να κερδισει το ενδιαφερον τοσων πολλων!!!



Χαιρομαι που εμπιστευτηκατε την αποψη μου και αποφασισατε να μου πειτε και τη δικη σας!!







Ελπιζω να περασατε κι εσεις οσο ωραια περασα κι εγω !!!







Και ελπιζω να συνεχισετε να με συνοδευετε στο ταξιδι αυτο!!Γιατι θα ειναι ενα πολυ ωραιο ταξιδι !!Αυτο το υποσχομαι!!







Καληνυχτουδια!!!!!!!!!!


Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

Tι θα γινει στο Νυχτερινο σχολειο 5???


 

Γεια σας  και παλι αγαπητοι αναγνωστες!!
Πολλοι με ρωτατε τι πιστευω πως μπορει να συμβει στο Νυχτερινο Σχολειο 5!Σκεφτηκα λοιπον να αφιερωσω μια αναρτηση στις σκεψεις μου για το βιβλιο αυτο που παρεπιπτωντος θα ειναι διαθεσιμο στις 5 - 6 Ιουνιου!!Λοιπον παμε??

                       


                        



Λιγο μακαβριο αλλα ναι!
Καποιος θα πεθανει!Πιθανως ο Σιλβεν ή ο Κριστοφερ!Ο Σιλβεν κινδυνευει μιας και εχει πατερα τον ισοτιμο της Λουσιντα!!Ο Κριστοφερ στο 4 βοηθησε την αδερφη του να διαφυγει και αυτο πιθανως δεν θα περασει απαρατηρητο!!Προσωπικα δεν θελω να πεθανει κανενας απο τους δυο!!!Ακομη δεν χρειαζεται να πηγαινει ο νους μας στο κακο αφου μπορει ο Ναθανιελ να τιμωρησει και καποιον δικο του για την μη τηρηση της συμφωνιας που εκανε με την Αλι!!!!








Οσον αφορα το ποιος σκοτωσε την Λουσιντα Μελντραμ πιστευω πως το εκανε ή ο Γκειμπ ή ο Τζερι!! Ο 2ος εχει καποια προηγουμενα με τη Λουσιντα οποτε γιατι οχι??Ενω ο Γκειμπ....Ο Γκειμπ ειναι ο συνηθης υποπτος αφου ειναι ο ''ψυχακιας '' του βιβλιου , οποτε το πιο πιθανο ειναι να την σκοτωσε αυτος!!!



Τωρα ο 2ος αλλα λιγοτερο ''ψυχακιας '' της υποθεσης!!Ναι ναι στον Ναθανιελ αναφερομαι!!Αυτος φοβαται πως παρολου που η Αλι ειναι ανηλικη θα αντικαταστησει τη γιαγια της!!!Ηθελε λοιπον να την εχει κοντα του!!Γι αυτο εκανε και τη συμφωνια μαζι της !!Βεβαια ο ιδιος την χαλασε μετα απαγαγωντας τον Καρτερ και σκοτωνοντας την Λουσιντα!!(μπορει να μην τη σκοτωσε ο ιδιος αλλα το εκαναν ανθρωποι του!!)


     Συνεχιζουμε με τον Σιλβεν:

Ο Σιλβεν ελπιζω να γυρισει στην Κιμμερια Ακαδημια!Μπορει να καταλαβει οτι κατι εγινε αναμεσα στον Καρτερ και την Αλι αφου οπως λεει το ηξερε ηδη , αλλα θα θελει ακομα να παρακολουθει καθε της κινηση με σκοπο να την προστατεψει!! Επισης επειδη την  ξερει καλα θα προσπαθησει να την αποτρεψει απο οτι σκεφτει να κανει







        Προφανως θα μαθουμε τι φαση περναει η Ρειτσελ!!Επιτελους!!Σπαω το κεφαλι μου εδω και καιρο αλλα δεν μου κατεβαινει καμια ιδεα!!Να ομως που εχω μια θεωρια!!Ισως να μην ειναι αυτο που φαινεται... εχω σκεφτει οτι μπορει να της αρεσει ο Καρτερ ή ο Σιλβεν !!Δεν ξερω  αλλα αυτο που μου κινησε τις υποψιες ειναι οτι δεν ηθελε για κανεναν λογο να  συζητησει με την Αλι τη στιγμη που ειναι κολλητες!!


 Και το ερωτημα που μας απασχολει ολους ειναι το εξης:


Που ειναι ο Καρτερ??? Ελπιζω να καταφερει με καποιο μαγικο τροπο να ξεφυγει απο τον Ναθανιελ και να γυρισει στο σχολειο!!'Η ακομα να τον απελευθερωσει ηΙζαμπελ (αν καταφερει να κρατησει το σχολειο)Γιατι αν δεν γινει αυτο θα καταρρευσω!!(ελπιζω τουλαχιστον να εχω παρεα!!!)








 Επισης τρεφω καποιες ελπιδες για τη μοιρα του σχολειου!!Στηριζομαι στο γεγονος οτι μπορει ο Ναθανιελ να εχει μαλακωσει καπως τη σταση του αφου εδειξε να λυπαται που πεθανε η Λουσιντα!!
                


                                                                     







Λοιπον αυτες ηταν οι σκεψεις μου για το τι μπορει να γινει στο τελευταιο βιβλιο της σειρας!!!Θα χαρω πολυ να ακουσω και τις δικες σας σκεψεις!!!!Και για να σας βασανισω λιγο σας δινω το πρωτο κεφαλαιο του βιβλιου!!!


''The black Land Rovers roared down dark London streets. Stopping for nothing and nobody, they hurtled across the crowded metropolis, thundering through red lights, tearing over intersections.
Alone in the back seat of one of them, Allie Sheridan stared out the window without seeing anything. Her eyes were red and sore from crying.
She couldn’t stop remembering Carter alone in the dark street, fists raised. Nathaniel’s guards swarming.
He got away, she assured herself for the thousandth time. Somehow. He got away.
But in her heart she knew it wasn’t true.
It all made sense now. Jerry Cole told her to take someone she trusted to the parley. And now she knew why.
Take someone you trust so Nathaniel can take him away from you.
Take someone you trust so Nathaniel can kill him. Like he killed Jo.
Tugging hopelessly at the unyielding door handle, she stifled a sob. She couldn’t get out. Couldn’t go back to him. The doors were locked through a central system.
This car was a prison.
She’d tried fighting, begging, weeping… the men in the front seats were unmoved. They were under orders to bring her back to Cimmeria. And that’s what they were going to do.
Frustration raged inside her. She struck the door hard with her fist.
The vehicle careened around a corner with a screech of tyres, throwing her to one side.
As she scrabbled for the safety handle, the guard in the front passenger seat turned to look at her.
‘Put your seatbelt on, miss. This is dangerous.’
She glared at him balefully.
I watched my own grandmother die five hours ago, she thought of saying. And you’re telling me this is dangerous?
At the thought of Lucinda, everything that had happened that night seemed to hit her at once. The sour taste of bile filled her mouth. She lunged instinctively for the window, but that was locked, too.
‘I’m going to be sick,’ she muttered.
The guard said something to the driver. The window rolled down with a smooth, mechanical whirr.
Cool air flowed in.
Allie stuck her head out of the car, inhaling deeply. Her hair flew around her face in a tangled cloud.
Now that it was OK to vomit, though, she couldn’t seem to. Still, she stayed where she was, resting her clammy forehead on the cool metal of the window frame and taking deep, steadying breaths.
The air had that city smell of exhaust and concrete. Vaguely, she considered climbing out and jumping to freedom, but they were moving too fast for her to be certain she’d survive.
She was so tired. Her whole body ached. Her scalp burned where one of Nathaniel’s goons had pulled out a clump of hair. Blood had coagulated on her face and neck, tightening her skin unpleasantly.
In her mind she went through the evening’s catastrophic events step by step.
The plan had been simple. Meet Nathaniel for a peaceful parley on the neutral ground of Hampstead Heath. Hand over his spy, Jerry Cole. In exchange, Nathaniel would back off long enough for the Cimmeria leaders to regroup.
But then Jerry had a gun. And the night had spun out into an awful chaotic maelstrom of violence. In the midst of it, Lucinda collapsed, blood pouring from a gunshot wound.
And Nathaniel.
Allie shook her head, still puzzled by what she’d seen.
Nathaniel had been in tears. Trying desperately to save her grandmother.
Until that moment she’d thought he hated Lucinda. But she’d never seen anyone more heartbroken.
She could still hear his tormented voice in her head, pleading with her grandmother. ‘Don’t leave me, Lucinda…’
Almost like he loved her.
But she had left him. She’d left all of them.
Now, all Allie knew was that she didn’t understand Nathaniel at all.
If he didn’t hate Lucinda, why was he fighting her in the first place?
What does he really want?
Letting go of the door, Allie leaned back against the tan leather seat. The guard in the front passenger seat turned to look at her.
‘Better now?’
She levelled a silent glare at him.
After a second, he shrugged and turned back around.
Next to her, the window closed.
They gained speed as they pulled on to a motorway, desolate at this hour. They were nearing the city limits. Behind them London was a canopy of light. Ahead, the English countryside lay shrouded in darkness.
Allie’s chest tightened around her heart. She was so far from Carter now. God knew what was happening to him.
A tear traced a line down her cheek; she reached up to brush it away. Her hand never reached her face.
A bone-jarring jolt threw her off balance. Before she could react, the vehicle swerved wildly, hurling her across the back seat. She slammed into the window with such force she saw stars.
She never had put that seatbelt on.
‘What’s going on?’ Her voice sounded far away; her head rang from the blow.
No one replied.
Pulling herself up, Allie saw the driver wrestling with the steering wheel. The guard was talking into a microphone, his voice low but tense.
She looked around to try and see what had happened but all she could see was darkness and headlights.
The driver swore and spun the wheel. ‘Goddammit. Where are they coming from?’
Allie was clinging to the door handle, but the sheer force of the turn threw her against the door so hard her breath hissed through her teeth from the pain.
‘What is going on?’ she demanded again, louder this time.
Without waiting for an answer, she reached over her shoulder for the seatbelt and strapped herself in, latching it with a metallic click.
Then she turned to look out the back window. What she saw made her breath catch in her throat. There weren’t four vehicles anymore.
There were ten.
‘Are those ours?’ she asked, her voice faint.
No one replied to that question, either. But they didn’t have to. She knew the answer already.
A large, tank-like vehicle swung up next to them, revving its engine. Suddenly the Land Rover seemed small.
Allie stared at the monstrous thing, her heart contracting. Its windows were tinted – she couldn’t see who was inside.
Without warning it gunned the engine and swerved sharply towards them.
‘Look out!’ she cried, ducking low.
The driver yanked the wheel. The Land Rover swung right, so sharply Allie’s stomach dropped.
They dodged the collision but the car wobbled wildly and the driver struggled to keep control. He clung to the wheel, muscles bulging from the effort as the tyres squealed and they swung across two lanes.
‘Six to seven vehicles, affirmative,’ the guard in the passenger seat said into his microphone. He was clutching the safety handle above his door to try and hold himself steady as another massive machine swung towards them with an angry roar.
‘Convoy disrupted and separated. Other vehicles using diversionary tactics… Look to your left!’
He shouted the last words at the driver, who saw the car heading straight towards them at the last minute and wrenched the wheel hard. Too hard.
The Land Rover spun sickeningly. Allie couldn’t feel the road beneath their tyres anymore. They seemed to be flying.
The scene took on a dream-like feel. The world outside blurred. They swirled in a deadly dance towards the flimsy guardrail.
Allie closed her eyes.
Nathaniel had found them.''