Booklovers~ Emily Henry!

 

Γεια σας αγαπημένοι μου αναγνώστες!!

Καλωσήρθατε στην πρώτη επίσημη κριτική βιβλίου για το 2025!

Ελπίζω να περνάτε τέλεια αυτές τις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου και να έχετε όρεξη για πολύ διάβασμα και πολλές κριτικές/προτάσεις από εμένα!!

Σήμερα λοιπόν, Κυριακή απόγευμα με καφέ, θα μιλήσουμε για τους ανθρώπους που αγαπούν τα βιβλία!!

ή αλλιώς το βιβλίο "booklovers" της Emily Henry!! 

Πάμε να δούμε το εξώφυλλο και την περίληψη του βιβλίου!!
(στην αγγλική έκδοση, όπως το διάβασα εγώ)

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:

Nora is a cut-throat literary agent at the top of her game. Her whole life is books.

Charlie is an editor with a gift for creating bestsellers. And he's Nora's work nemesis.

Nora has been through enough break-ups to know she's the one men date before finding their happy-ever-after. To prevent another dating dud, Nora's sister has persuaded her to swap her city desk for a month's holiday in Sunshine Falls.

It's a small town straight out of a romance novel, but instead of meeting sexy lumberjacks, handsome doctors or cute bartenders, Nora keeps bumping into...Charlie.

She's no heroine. He's no hero. So can they take a page out of an entirely different book?

Προσωπική άποψη/κριτική: 

Τι να πω παιδιά πραγματικά το αγάπησα, αυτό το μικρό θαύμα! Οι χαρακτήρες, η πλοκή, η ιστορία, οι αντιθέσεις...

Αρχικά, να πω ότι εκτίμησα πολύ το ότι ήταν ένα αρκετά χαλαρό, ρομαντικό βιβλίο, γιατί ήρθε να αντισταθμίσει την κούραση και τη ρουτίνα της καθημερινότητας!

Να πω επίσης ότι το trope του βιβλίου, δηλαδή ο "στερεοτυπικός" τρόπος με τον οποίο εξελίσσεται (αναφέρεται και στις πρώτες σελίδες η χαρακτήρας σε αυτό ειρωνικά), είναι ένα άτομο γεννημένο στη μεγαλούπολη, το οποίο με ένα ταξίδι σε μια επαρχιακή πόλη βρίσκει/ανακαλύπτει έναν άλλον εαυτό με ότι μπορεί αυτό να συνεπάγεται! 

Έτσι λοιπόν και η πρωταγωνίστρια μας, μετά από παράκληση της αδελφής της αφήνει πίσω τη δουλειά της (σε έναν βαθμό) και πηγαίνει σε μια μικρή επαρχιακή πόλη... Εκεί, μέχρι να συνηθίσει θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα σωρό προκλήσεις, που μάλλον καλό της κάνουν στην τελική, αν και η ίδια δε θα το πίστευε ποτέ!

Η πρωταγωνίστρια αλλά και όλοι οι χαρακτήρες του βιβλίου, παρουσιάζονται με τρόπο παραστατικό και ζωντανό. Μαθαίνουμε για τις συνήθειες και τον τρόπο σκέψης τους, με χιούμορ και ρεαλισμό! Μπορείς πολύ εύκολα να ταυτιστείς και να αγαπήσεις όλους τους χαρακτήρες, αλλά προσωπικά λάτρεψα την πρωταγωνίστρια και αν ήμουν λίιιγο πιο μικρή θα μπορούσα να πω ότι "όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σαν τη Νόρα" :D
(ή σαν τον Τσάρλι δεν έχω αποφασίσει ακόμα χαχαχ)

Όπως εξελίσσεται το βιβλίο μέχρι περίπου το τέλος, το ερώτημα που τίθεται στην περίληψη για το αν θα μπορέσουν να ζήσουν μια ιστορία, βγαλμένη από ένα διαφορετικό βιβλίο, έγινε και δική μου απορία και αυτό είναι κάτι που εκτίμησα ιδιαίτερα, γιατί θα περίμενα από ένα ρομαντικό βιβλίο να μην θέσει ρεαλιστικά εμπόδια στη σχέση των χαρακτήρων, όπως βλέπουμε στις περισσότερες ταινίες, ή και οι σκέψεις τους να μην είναι τόσο ρεαλιστικές... 

Αλλά η φίλη Έμιλυ δεν απογοήτευσε με κλισέ και ρομαντισμό σε υπερβολικό βαθμό, οπότε σίγουρα απόλαυσα την ανάγνωση!! 

Δεν θα πω άλλα για να μη σας το χαλάσω (να μην κάνω spoilers που λέγαμε στο χωριό μου), αλλά αν δεν το έχετε διαβάσει ήδη, σας το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα από τη συγγραφέα, όπως το "άνθρωποι που διαβάζουν στην παραλία" ή το "χαρούμενο μέρος" (beach read & happy place)...

...οπότε αν κάποιος θέλει να μου κάνει δώρο τώρα ξέρει! 

Όσοι το έχετε διαβάσει feel free να μου το γράψετε στα σχόλια, μαζί με τη γνώμη σας, τον αγαπημένο σας χαρακτήρα ή σκηνή! 

ή ότι άλλο θέλετε εσείς!!

Αυτά από εμένα αγαπημένοι μου φίλοι !!

Να περνάτε καλά και να διαβάζετε!!

Θα τα πούμε σε μια επόμενη ανάρτηση!!

Φιλούμπες! <3 

12 βιβλία σε 12 μήνες!! (Το Τέλος)

 

Γεια σας αγαπημένοι μου αναγνώστες!!

Καλή Χρονιά να έχουμε με πολλή αγάπη και πολλά βιβλία!

Έρχομαι για άλλη μία -τελευταία- φορά στις οθόνες σας με μια ανάρτηση 2 σε 1, κλείνοντας έτσι έναν μεγάλο κύκλο αναρτήσεων που μας έκαναν παρέα (ελπίζω καλή)όλη τη χρονιά που έφυγε πριν λίγες μέρες!

Ολοκληρώνουμε λοιπόν την πρόκληση (challenge) μας για το 2024 (έστω και "στην παράταση") με τα βιβλία του Νοεμβρίου και του Δεκεμβρίου!!

Να πω από την αρχή ότι είμαι πολύ περήφανη που ολοκληρώθηκε η πρόκληση αυτή αισίως, γιατί, παρότι διάβασα πολλά βιβλία μέσα στο 2024, δεν ήθελα να τα συμπεριλάβω σε αυτόν τον κύκλο αναρτήσεων για διάφορους λόγους. 

Οπότε υπήρχε πάντα ο κίνδυνος να μην μου μείνουν βιβλία να αναφέρω! Τέλοσπαντων, είμαστε εδώ, προχωράμε δυναμικά!

Χωρίς άλλη πολυλογία ας περάσουμε στην ανάρτηση μας και στο βιβλίο του Νοεμβρίου...

... το οποίο ονομάζεται "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι!" Προσωπικά το διάβασα ως ένθετο από γνωστή ελληνική εφημερίδα, αλλά υπάρχουν πολλοί Οίκοι που το έχουν εκδώσει... 

Απ' όπου κι αν επιλέξετε/ έχετε επιλέξει να το διαβάσετε, το περιεχόμενο είναι το ίδιο!

Εξώφυλλο:

  

 

Περίληψη:

"Ο Ντόριαν Γκρέι είναι ένας αριστοκράτης, πλούσιος και κοσμικός νέος, με εκθαμβωτική ομορφιά που σαγηνεύει όποιον τον αντικρίζει. Ο Ντόριαν συνειδητοποιεί τη γοητεία που ασκεί στους ανθρώπους, όταν στέκει θαμπωμένος μπροστά στο πορτρέτο που του φιλοτέχνησε ένας φημισμένος ζωγράφος, ο Μπάζιλ Χόλγουορντ.
Μια ευχή ανεβαίνει αυθόρμητα στα χείλη του: Να μην γεράσει ποτέ. Πράγματι, ενώ τα χρόνια περνούν, τα σημάδια του χρόνου αποτυπώνονται στο πορτρέτο, ενώ η δική του ομορφιά παραμένει αναλλοίωτη. Καθώς ο Ντόριαν επιδίδεται σε έκλυτο βίο, πέρα από τις ρυτίδες και τη φθορά του χρόνου, στο πορτρέτο φανερώνεται και η έκφυλη φύση του ακόλαστου νέου.
Το μυθιστόρημα του Όσκαρ Ουάιλντ θεωρήθηκε προκλητικό, σκανδάλισε τα βικτοριανά ήθη και ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών για την ανηθικότητα του ήρωα, που τοποθετεί την ηδονή πάνω από κάθε πνευματική αξία. Σήμερα, έναν αιώνα μετά την πρώτη της έκδοση, η ιστορία του Ντόριαν Γκρέι εξακολουθεί να συμβολίζει το άπιαστο όνειρο της αιώνιας νεότητας και της άφθαρτης ομορφιάς. "

Προσωπική άποψη/κριτική:

Αρχίζοντας, ως φανατική αναγνώστρια βιβλίων φαντασίας, η οποία τώρα τελευταία μόνο αποφάσισε να επεκταθεί και σε άλλα είδη, να πω πως δυσκολεύτηκα να συγκεντρωθώ και να ακολουθήσω αυτό το βιβλίο. Όμως, πρέπει να παραδεχθώ πως ήταν καλύτερο απ' ότι περίμενα...

Η πλοκή, στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, ήταν σχετικά γρήγορη, ενώ σε κάποια σημεία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κουραστικό. 

Οι χαρακτήρες μας παρουσιάζονται από την αρχή του βιβλίου με τρόπο ευθύ και αποκαλυπτικό ως προς τα στοιχεία του χαρακτήρα τους, τον τρόπο έκφρασης και συμπεριφοράς, τις αδυναμίες και τα προτερήματά τους. Ο φιλόδοξος, αλλά κάπως παραιτημένος Μπάζιλ, ο φιλόσοφος κι έξυπνος Λόρδος Χένρι και ο "Άδωνις" νάρκισσος νεαρός Ντόριαν. 

Εμφανές σε όλο το μήκος του βιβλίου, είναι μεταξύ άλλων το ζήτημα των ταξικών διαφοροποιήσεων, ανάλογα με την κοινωνική τάξη στην οποία ανήκει κάθε χαρακτήρας, με όλα τα στοιχεία της εποχής στην οποία διαδραματίζεται το βιβλίο. 

Η άνεση μιας ανώτερης κοινωνικής τάξης να ασχολείται με τέχνες και εκθέσεις διάσημων οργανισμών, την συμμετοχή σε κοινωνικές δεξιώσεις και δείπνα με σημαντικούς ανθρώπους και η ενασχόληση με τη φιλοσοφία για τους λίγο μεγαλύτερους ηλικιακά και ο χρόνος για σπουδές, ταξίδια και δεξιώσεις για τους νεότερους. 

Στον αντίποδα μια ζωή με λίγα χρήματα και η ανάγκη να εργασθείς για να επιβιώσεις, σε μια διαρκή σύγκρουση με "θέλω" και όνειρα. Και η τόλμη να ακολουθείς τα όνειρά σου και να θυσιάζεις κάποια πράγματα για να τα πραγματοποιήσεις.

Όταν αυτοί οι κόσμοι έρχονται σε επικοινωνία, κανείς δεν ξέρει ποιες θα είναι οι συνέπειες...

Μέσα από την ιστορία αναδεικνύονται επίσης ζητήματα οικογένειας, έρωτα και αγάπης, φιλίας, εμπιστοσύνης και προδοσίας.

Ο φόβος των ανθρώπων για το γήρας και τον θάνατο, η αντίληψη του "ωραίου" και ο παρορμητισμός της νιότης... 

Μια καταδικαστική συμφωνία και το αναπόφευκτο τέλος...

Πριν ολοκληρωθεί η κριτική ήθελα να πω πως, αν και το βιβλίο δε με συγκίνησε ιδιαίτερα, με κράτησε αρκετά σε εγρήγορση, κυρίως προς το τέλος και είχα μια κάποια αγωνία για το τέλος του. 

Όπως και να έχει όμως είναι ένα από τα κλασσικά μυθιστορήματα που αξίζει το χρόνο σας!!

Αυτά για το βιβλίο του Νοέμβρη!!

Και κάπως έτσι μπορούμε πλέον να περάσουμε στο 12ο και τελευταίο βιβλίο για το 2024, δηλαδή το βιβλίου του Δεκεμβρίου, το οποίο ονομάζεται " Ο λύκος μένει σπίτι" από τη συγγραφέα Έλενα Μπολονάση και τις Εκδόσεις Ψυχογιός!

Δεν έχω συνηθίσει να διαβάζω Έλληνες συγγραφείς, αλλά αυτό ήταν το χριστουγεννιάτικό μου δώρο από μια πολύ καλή μου φίλη, οπότε επιβαλλόταν να το διαβάσω!

Πάμε να δούμε εξώφυλλο και περίληψη!

 

"Τι συμβαίνει πίσω από την κλειστή πόρτα;

Πέντε ήρωες που το συρματόπλεγμα γύρω από τους τοίχους του ορφανοτροφείου σφράγισε ερμητικά τα όνειρά τους. Ένας όρκος, να μη γίνουν τροφή στους λύκους, δένει τις ζωές του και γίνεται η δύναμη να επιβιώσουν.

Ο Στέλιος πιέζει ακόμη το σημάδι κάτω από το μάτι, κάθε φορά που κλειδώνει τη γυναίκα του στο σπίτι. Ο Βασίλης γίνεται η σκιά της Σοφίας, από τη μέρα που της παρέδωσε εκείνο το δέμα. Η Άννυ χάνεται στην οδό Φυλής πάνω στη μεγάλου κυβισμού μηχανή της. Ο Σταύρος αντιμετωπίζει τον εφιάλτη των παιδικών του χρόνων. Και η Ειρήνη κρατά στα χέρια της το κλειδί για να τα χτίσει όλα από την αρχή.

Τα εγκλήματα πίσω από τις κλειστές πόρτες χαράζουν τον δρόμο της ενηλικίωσής τους και καθορίζουν την πορεία τους. Θα καταφέρουν να ξεφύγουν; Κι όταν η πόρτα ανοίξει, θα είναι έτοιμοι να δραπετεύσουν;"

Προσωπική άποψη/κριτική:

Βλέποντας απ' έξω την ετικέτα "crime" η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω. Αλλά, από την αρχή κιόλας της ιστορίας μπήκα στο πνεύμα του βιβλίου και δεν απογοητεύθηκα!

Από την πρώτη σελίδα "κάνουμε βουτιά" στην ενήλικη ζωή των πρωταγωνιστών, γνωρίζοντας σιγά σιγά τους χαρακτήρες... 

Η πρώτη μου αντίδραση διαβάζοντας τα πρώτα κεφάλαια ήταν να θυμώνω και να απογοητεύομαι, όμως σύντομα ήρθε η εξήγηση που έψαχνα... Κάνουμε ένα ταξίδι στο παρελθόν κάθε ήρωα, ο οποίος μας έχει παρουσιασθεί και μέσα από αυτό ξεδιπλώνεται η πλοκή.

Γίνονται επίσης εμφανείς οι αιτίες κάποιων μετέπειτα συμπεριφορών και χαρακτηριστικών τους, και μέσα από τα γεγονότα του παρελθόντος μπορείς να καταλάβεις περισσότερα.

Θα ήθελα να μπορώ να συμπληρώσω ότι κατανόησα τις πράξεις τους στη μετέπειτα ζωή και η αρχική μου άποψη άλλαξε για κάποιους χαρακτήρες, αλλά παιδιά, ειλικρινά νιώθω πως κάποια πράγματα παραμένουν ασυγχώρητα. 

Γιατί δεν μπορείς να καταδικάζεις ανθρώπους και να τους εγκλωβίζεις σε ζωές, δουλειές και συναισθήματα τα  οποία δεν θέλουν, απλά επειδή έχεις κάποια άλυτα προσωπικά ζητήματα. 

Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να υποβάλουμε ανθρώπους σε δυσάρεστες καταστάσεις με τον οποιονδήποτε τρόπο. Και καλό είναι να μην εμπλέκουμε ανθρώπους στις ζωές μας, όσο δεν τα έχουμε βρει με τους εαυτούς μας...

Παρά τα όσα είπα παραπάνω, οφείλω να αναγνωρίσω στη συγγραφέα, πως κατάφερε με πολλή μαεστρία να μιλήσει για σημαντικά προβλήματα που υφίστανται στην κοινωνία του "χθες" και του "σήμερα"!

Έγινε σωστή και υγιής αναφορά σε πολλά σοβαρά θέματα, κυρίως στον ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει στη ζωή ενός ανθρώπου η γονική αγάπη ή η έλλειψη της, στην σημασία που έχει το να δίνουμε προσοχή στην ψυχική μας υγεία και στη δύναμη των ανθρώπων να εμπιστεύονται ξανά μετά από άσχημες εμπειρίες, να επιλέγουν το καλό και πάντα να ονειρεύονται. 

Το βιβλίο αυτό ήταν ένα ακόμη παράδειγμα, πως οι φαύλοι κύκλοι πρέπει να σπάνε και οι άσχημες συμπεριφορές και πράξεις να μην επαναλαμβάνονται.

Ήταν ένα σκληρό βιβλίο, αλλά όχι σε υπερβολικό βαθμό. Είχε τη σοβαρότητα που του άρμοζε, λόγω των θεμάτων με τα οποία ασχολείται, χωρίς όμως να γίνεται δύσκολο στην ανάγνωση ή αργό και κουραστικό!

Ένα ακόμη βιβλίο το οποίο αξίζει να διαβαστεί, αρκεί να είσαι άνω των 18!

Και τα δύο βιβλία στα οποία αναφέρθηκα μπορείτε πολύ εύκολα να τα βρείτε σε κάποιο βιβλιοπωλείο ή πολυκατάστημα!!

Θα χαρώ πολύ να ακούσω τις απόψεις και τα σχόλιά σας αν έχετε διαβάσει κάποιο ή και τα δύο αυτά βιβλία!!

Κλείνοντας την σημερινή ανάρτηση, κλείνει και αυτός ο κύκλος της βιβλιο-πρόκλησης! Μπορώ με σιγουριά πλέον να πω πως η απόπειρα αυτή ήταν απόλυτα επιτυχημένη!!

Σας ευχαριστώ που ήσασταν μαζί μου το 2024 και εύχομαι και πάλι να σας κράτησα καλή και ενδιαφέρουσα συντροφιά!! 

Συνεχίζουμε τη νέα χρονιά με νέες ιδέες και αναρτήσεις!!

Αυτά από εμένα για σήμερα αγαπημένοι μου φίλοι!

Τα λέμε σε μια επόμενη ανάρτηση!

Φιλούμπες! <3 

Καβαφικοί φόνοι~ 12 βιβλία σε 12 μήνες!!

 

Γεια σας αγαπημένοι μου αναγνώστες!!

Σήμερα σας έρχεται μια ακόμη ανάρτηση της πρόκλησης (challenge), κατά την οποία διαβάζω 1 βιβλίο για κάθε μήνα του έτους και σας κάνω έναν μικρό σχολιασμό!

Να υπενθυμίσω κάπου εδώ πως, είμαστε αισίως στον Οκτώβριο και το 10ο βιβλίο της πρόκλησής μας. Απομένουν δηλαδή 2 μήνες και 2 βιβλία! 

Είμαι πολύ χαρούμενη με την εξέλιξη αυτή!!

Το βιβλίο, λοιπόν, του Οκτωβρίου, ονομάζεται "Καβαφικοί Φόνοι", από τον Θοδωρή Παπαθεοδώρου και τις Εκδόσεις Ψυχογιός!! Ανήκει στην κατηγορία βιβλίων "crime"!

Πάμε να δούμε το εξώφυλλο και την περίληψη στο πίσω μέρος: 

 

Περίληψη:

Ύστερα από τέσσερις ευτελείς υποθέσεις μέσα σε έναν ολόκληρο χρόνο, ο κυνικός ντετέκτιβ Νίκος Μάντης βρίσκεται αντιμέτωπος με δυο σημαντικές προκλήσεις: τον ποιητικά σκηνοθετημένο φόνο μιας εκκεντρικής υπερήλικης, λάτριδος του Κωνσταντίνου Καβάφη, και τη συνάντησή του με το δόκτορα Ξενοφώντα Δαρείο, Αλεξανδρινό αρχαιολόγο, παθιασμένο καβαφιστή και πρώην καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Ο τελευταίος συγκεντρώνει πάνω του ό,τι ακριβώς σιχαίνεται ο Μάντης: είναι μορφωμένος, μυστηριώδης, απόκοσμος και κυρίως, ομοφυλόφιλος.
Καθώς στην Αθήνα και την Αλεξάνδρεια οι καβαφικοί φόνοι διαδέχονται ο ένας τον άλλο σαν μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων, οι δυο αλλόκοτοι συνεργάτες αποδύονται σ' ένα ασθματικό κυνηγητό, προκειμένου να ανακαλύψουν πρώτοι το μυστικό που φυλάσσει πεισματικά η αινιγματική Λέσχη της Ιθάκης και να λύσουν μια ιεροτελεστική ακολουθία εγκλημάτων, νιώθοντας στο πετσί τους τους στίχους του λατρεμένου ποιητή:
"Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν".

Προσωπική άποψη-κριτική:

Ήδη από τον τίτλο του βιβλίου, κατάλαβα πως συνδυάζει δύο από τις μεγάλες μου αδυναμίες! Την ποίηση αφενός και τα αστυνομικά βιβλία- βιβλία μυστηρίου αφετέρου. Και φυσικά έπρεπε να το διαβάσω. 

Το βιβλίο αυτό έπεσε τυχαία στα χέρια μου, καθώς βρέθηκε σε μια κούτα με βιβλία που προορίζονταν για χάρισμα. Θα ήταν λογοτεχνικά καρμικό, αν εξαιρέσουμε ότι μου πήρε μεγάλο χρονικό διάστημα να το διαβάσω γιατί πίστευα ότι μπορεί να ήταν βαρύ και δυσανάγνωστο, παρά το αρχικό ενδιαφέρον που παρουσίαζε. 

Όμως έφτασε η ώρα του και πρέπει να παραδεχτώ ότι θα ήθελα να το έχω διαβάσει νωρίτερα! 

Η αφήγηση κινείται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και γεωγραφικά σημεία, όμως στο τέλος, όλα βρίσκουν τον χώρο και τον χρόνο τους, σαν κομμάτια από παζλ! Μας παρουσιάζονται γεγονότα και ιστορίες, τα οποία άλλοτε δικαιολογούν τους χαρακτήρες και τις πράξεις τους και άλλοτε τους καταδικάζουν, ενώ, οι χαρακτήρες παρουσιάζονται ειλικρινώς στον αναγνώστη με όλες τους τις αδυναμίες και τα θετικά τους χαρακτηριστικά. 

Κανείς δεν είναι πραγματικά αυτό που φαίνεται, προς επίρρωση της αντίληψης πως δεν πρέπει να κρίνουμε κάποιον βιαστικά και αυθαίρετα. Σε ένα περιβάλλον αμφισβήτησης που παραδοσιακά διέπει μια περίοδο συνεχόμενων φόνων, οι χαρακτήρες πρέπει να εμπιστευτούν τυφλά άλλους ανθρώπους, αλλά να έχουν πίστη και στις δικές τους δυνάμεις. Μπροστά στην επίλυση του μυστηρίου, είναι αναγκαίο να εγκαταλείψουν τον εγωισμό τους και να παλέψουν να μην αναλώνονται στο προσωπικό τους δράμα. 

Και φυσικά η ποίηση του Καβάφη διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο από την πρώτη κιόλας σελίδα. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό, πως ο συγγραφέας συνειδητοποίησε που μπορεί να φτάσει το ανθρώπινο μυαλό, με ένα ερέθισμα και το αξιοποίησε όλο αυτό για να γράψει το βιβλίο του. Όπως εντυπωσιακή είναι και η ίδια η ποίηση του Καβάφη!

Εκτός όμως από την ανάδειξη της καβαφικής ποίησης, άλλα στοιχεία  που διαφαίνονται έντονα είναι η φύση των ανθρώπινων σχέσεων και η πολυπλοκότητά τους, ο ρόλος των προσωπικών αντιλήψεων και στερεοτύπων που όλοι κουβαλούν μέσα τους, η σημασία της εμπιστοσύνης και ο βαθμός στον οποίο οι άνθρωποι επηρεάζονται και αλλάζουν από την εξουσία και τα χρήματα. 

Όλα αυτά και στιγμές αγωνίας, δράματος και γέλιου σε ένα πακέτο 500ων περίπου σελίδων, που σας περιμένει να το ανακαλύψετε κι εσείς!! 

Το συστήνω ανεπιφύλακτα, με μια μικρή προσοχή στην ηλικία!

Αυτά από εμένα αγαπημένοι μου φίλοι!!

Να περνάτε καλά!

Εμείς θα τα πούμε σύντομα με μία νέα ανάρτηση!!

Φιλούμπες! <3 

Δυο νύχτες στο Σαράντι~ 12 βιβλία σε 12 μήνες!!

 

Γεια σας αγαπημένοι μου αναγνώστες!

Ελπίζω να περνάτε τέλεια αυτές τις πρώτες κρύες μέρες του Φθινοπώρου!

Σκεπτόμενη πως να ξεκινήσω τη σημερινή ανάρτηση, μόλις συνειδητοποίησα πως πλησιάζουμε, αργά αλλά σταθερά, στο τέλος της πρόκλησης (challenge) μας!!

Όταν ξεκίνησα τον Ιανουάριο, σκεφτόμουν ότι ίσως δεν θα τα κατάφερνα και ότι ήταν πολύ μεγάλο το χρονικό διάστημα της πρόκλησης. Και κυρίως ότι, κρίνοντας από τα βιβλία που διάβασα την περσινή χρονιά, δε θα είχα βιβλία για τα οποία να σας μιλήσω... 

Όμως το 2024 με εξέπληξε θετικά και σας ήρθαν βιβλία για όλους τους μήνες, έστω και με λίγη καθυστέρηση, γιατί απλά... τα διάβασα!!!

Μας έχουν μείνει 3 μόλις μήνες για το τέλος του έτους και 3 βιβλία για το τέλος της πρόκλησης!!

Εκτός αυτού, μας έχουν μείνει και 47 μέρες για τα Χριστούγεννα!!!

(μήπως να βρω να διαβάσω κάτι χριστουγεννιάτικο για το Δεκέμβρη; Χμμ...)

Ας πάμε όμως χωρίς άλλη καθυστέρηση στο βιβλίο του Σεπτέμβρη!

Για τον Σεπτέμβριο επέλεξα ένα βιβλίο που μιλούσε για ταξίδια- διακοπές γιατί είχα μείνει σε καλοκαιρινή διάθεση! Πήγα, λοιπόν, στο Φεστιβάλ Βιβλίου και στις "Εκδόσεις Αλεξάνδρεια" και αγόρασα ένα ακόμη από τα βιβλία του αγαπημένου μου Μίλτου Πασχαλίδη, με τίτλο "Δυο νύχτες στο Σαράντι"!

Πάμε στο εξώφυλλο και την περίληψη του βιβλίου: 

                                 

 

 

Και η περίληψη: 

"Πνίγηκα τέσσερις φορές κι ακόμα ζω. Αναρωτιέμαι, ο Θεός πόσο πολύ θέλει να με παιδέψει ακόμα;"
Όταν αυτές είναι οι πρώτες λέξεις που σου λέει ένας άνθρωπος μετά τις συστάσεις και τα τυπικά καλωσήλθατε και χαρά μου που σας γνωρίζω, ξέρεις ότι την έχεις πατήσει.
Θες να μάθεις τι γίνεται παρακάτω.

Ένας γέρος που του αρέσει να λέει ιστορίες. Κι ένας μουσικός που αποσύρεται σ' ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό της Βοιωτίας πασχίζοντας να ολοκληρώσει τη συγγραφή ενός βιβλίου μετά από τρεις ημιτελείς απόπειρες. Αυτή είναι η καταγραφή της τυχαίας συνάντησής τους τον Ιούλιο του 2010.

 Προσωπική άποψη-κριτική:

Όπως πολλοί μπορεί να υποθέσατε, δεν είναι και από τα μεγαλύτερα -σε όγκο- βιβλία. Όμως, έχω αρκετά πράγματα να πω! Αρχικά να αναφέρω για όσους δεν το ξέρουν, πως παρότι μουσικός, ο Μίλτος Πασχαλίδης, έχει γράψει μέχρι τώρα, νομίζω 4 βιβλία. Σήμερα σας παρουσιάζω το 3ο δικό του που διάβασα!

Έχοντας διαβάσει άλλα δύο έργα του ιδίου, διαφορετικά μεταξύ τους δεν ήξερα τι ακριβώς να περιμένω. Η περίληψη στο πίσω μέρος του βιβλίου μου κίνησε την περιέργεια από την πρώτη στιγμή και η αλήθεια είναι πως δεν απογοητεύτηκα! 

Η αφήγηση αφορά, όπως θα διαβάσατε και παραπάνω, στη συνάντηση του μουσικού με έναν κύριο μεγαλύτερης ηλικίας, ο οποίος, όπως και πολλοί άλλοι διηγείται ιστορίες. Παρά το γεγονός ότι είναι "απλά" γεγονότα της ζωής και της πορείας ενός ανθρώπου, υπάρχει μια ιδιαίτερη γοητεία στην συγκεκριμένη περίπτωση ανθρώπου. 

Ίσως βέβαια είναι και ο τρόπος γραφής, αλλά ήταν από τα βιβλία που με κράτησαν από την αρχή μέχρι το τέλος. Ναι, ήταν αυτοβιογραφική περιγραφή μιας στιγμής ξεκούρασης του γράφοντος, ναι ήταν περιγραφή της ζωής ενός ανθρώπου, αλλά είναι παράλληλα και προσωπική ανακάλυψη. 

Και το λέω αυτό γιατί, μέσα από τις ιστορίες ενός ανθρώπου (πόσο μάλλον τις συγκεκριμένες ιστορίες) βρίσκουμε πάντα αφορμές να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε, ανακαλύπτουμε κομμάτια του εαυτού μας που δεν τα ξέρουμε, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα "πιστεύω" μας. 

Ο μεγαλύτερος κατά την άποψη μου προβληματισμός του συγγραφέα ήταν η πίστη του ή όχι στο "μεταφυσικό", ανησυχία που είναι μάλλον αναμενόμενη αν ξέρεις ή έχεις ακούσει έστω και λίγο τον Πασχαλίδη. 

Επακόλουθο της ανάγνωσης αυτού του βιβλίου, ήταν για μένα να προβληματιστώ εξίσου σχετικά με τις αντιλήψεις και τα "πιστεύω" μου. Ήταν επίσης αφορμή να επανεκτιμήσω κάποια πράγματα στη ζωή μου και να σκεφτώ " πόσα από αυτά που έχω ζήσει άραγε, θα παρακινούσαν κάποιον να γράψει μια ιστορία;". 

Όμως κατέληξα στο ότι είμαι ακόμα πολύ νέα για να έχω όλες τις απαντήσεις και συνέχισα αμέριμνη να πίνω το καφεδάκι μου. 

Εκτίμησα, τέλος, για ακόμη μία φορά το ταλέντο που έχει ο Μίλτος να λέει ιστορίες. Δεν είναι επιτηδευμένο, είναι απλά ο τρόπος που μιλάει, οπότε βγάζει έναν αυθορμητισμό και μια ειλικρίνεια, που θέλω να υπάρχει στον κόσμο. 

Είτε τον ξέρεις- θαυμάζεις ως καλλιτέχνη, είτε όχι, θεωρώ πως αξίζει να διαβασθούν τα βιβλία του από όλους!!

Μπορείτε να βρείτε αυτό αλλά και τα υπόλοιπα βιβλία του Μίλτου Πασχαλίδη, φαντάζομαι πολύ εύκολα στα βιβλιοπωλεία ή και ηλεκτρονικά...

Αυτά από εμένα προς το παρόν, αγαπημένοι μου φίλοι! 

Δεν ήθελα να πω παραπάνω για να μην "προδώσω" κάτι από το βιβλίο, ελπίζω όμως να σας κίνησα έστω και λίγο την περιέργεια και να διαβάσετε κι εσείς αυτό ή κάποιο άλλο βιβλίο του αγαπημένου μου Μίλτου!!

Τα λέμε σε κάποια επόμενη ανάρτηση, με ένα άλλο βιβλίο!!

Φιλούμπεςς! <3 

 

Το έβδομο ρούχο~ 12 βιβλία σε 12 μήνες!!

 

Γεια σας αγαπημένοι μου αναγνώστες!!

Το Φθινόπωρο είναι και επίσημα μαζί μας, αν και με τις θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς!

Πολλοί από εσάς μάλλον έχετε επιστρέψει στις δουλειές σας, στις σχολές σας ή και στο σχολείο...

Ελπίζω ωστόσο το ηθικό σας να παραμένει ακμαίο!! Μη μου στεναχωριέστε! Εξ΄ άλλου απέχουμε μόλις 90 ημέρες από τα Χριστούγεννα!!

Σήμερα όμως είμαι εδώ, για να σας κρατήσω συντροφιά για ένα απόγευμα του Σεπτέμβρη, κάνοντας αυτό που ξέρω καλύτερα! 

Δηλαδή, σας λέω την άποψη μου για το βιβλίο που διάβασα κάθε μήνα από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Αύγουστο! (το βιβλίο του Σεπτεμβρίου θα παρουσιαστεί στην αμέσως επόμενη ανάρτηση!)

 Ελπίζω να είμαι καλή παρέα και... Ξεκινάμε!!

Το μηνιαίο μας βιβλίο, το βιβλίο του Αυγούστου, το τελευταίο αναγνωστικό μας ταξίδι για το καλοκαίρι (όπως θες πες το τελοσπάντων), ονομάζεται "Το Έβδομο Ρούχο" από τη συγγραφέα Ευγενία Φακίνου και τις εκδόσεις Καστανιώτη!!!

Εξώφυλλο και περίληψη: 

 

"Τι είναι το έβδομο ρούχο; Γιατί όταν χάνεται, ταλαιπωρείται μια οικογένεια, ένα χωριό, μια χώρα ολόκληρη; Τρεις γυναίκες ξέρουν και μιλάνε γι' αυτό. Μια γιαγιά Μικρασιάτισσα, μυθικό σχεδόν πρόσωπο, βασανισμένη απ' τη ζωή και τους Ελλαδίτες, που ωστόσο εξακολουθεί να κουβαλάει στην πλάτη της την Ιστορία. Μια κόρη που υποχρεώνεται -γιατί «έτσι πρέπει»- ν' ακολουθήσει ένα δρόμο που δεν θέλει. Μια εγγονή που «κουφαίνεται», «βουβαίνεται», «καραφλιάζει», «φρικάρει» και χάνεται στην ανυπαρξία της Αθήνας. Ένα φονικό. Μια κάθαρση. Μια μνήμη αρχαίας τραγωδίας. Ένα δέντρο. Και το έβδομο ρούχο χαμένο. Ένας κρίκος σε μια αλυσίδα, που χάθηκε για πάντα."

Προσωπική άποψη-κριτική:  

Να ξεκινήσω λέγοντας πως αυτό το βιβλίο αν και το είχα υπόψη από μικρή ηλικία, καθώς υπήρχε στη βιβλιοθήκη της μαμάς μου, δεν είχε τύχει να το διαβάσω. Όμως, αργότερα, προέκυψε ως συμπληρωματικό υλικό σε ένα σεμινάριο λογοτεχνίας το οποίο παρακολουθούσα. 

Φυσικά λοιπόν, ή νομοτελειακά, το διάβασα. Και δεν με απογοήτευσε! 

Το βιβλίο έχει καθαρές επιρροές από την ελληνική μυθολογία, το οποίο παρατηρείς πολύ γρήγορα λόγω των ονομάτων που έχουν δοθεί στις πρωταγωνίστριες... 

Μύθοι της αρχαίας Ελλάδας, μπλέκονται αριστουργηματικά με την πιο πρόσφατη ελληνική ιστορία και πιο συγκεκριμένα την περίοδο της μικρασιατικής καταστροφής. 

Όταν σε όλα τα παραπάνω προστίθενται η ελληνική παράδοση, τα έθιμα και οι δοξασίες εκείνης της εποχής, τότε το αποτέλεσμα σε συνεπαίρνει. 

Οι γυναίκες της αφήγησης, επίμονες, δυναμικές και ασταμάτητες, αν και δέσμιες των δεισιδαιμονιών της εποχής και με αντιλήψεις ίσως παρωχημένες για τα σημερινά δεδομένα, είναι οι στυλοβάτες της ιστορίας και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πλοκής.  

Σκέπτονται με αυταπάρνηση, δρουν και αντιδρούν στον δικό τους χρόνο και με τον τρόπο τους, συμβάλλοντας σημαντικά στη γρήγορη ροή των γεγονότων. 

Παράλληλα, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες, παρόντες και απόντες, συνθέτουν ένα σκηνικό άλλοτε πιστό στην εποχή όπου διαδραματίζεται το βιβλίο, φυσικό και προσιτό κι άλλοτε μεταφυσικό και απόκοσμο.

Αναδεικνύονται αξίες όπως η οικογένεια, τα πατροπαράδοτα έθιμα, η πίστη (είτε στα θεία είτε σε άλλα στοιχεία), η αφοσίωση, η υπομονή και η επιμονή. 

Διαφαίνεται η δυναμική των ανθρώπινων σχέσεων, κυρίως στα πλαίσια της οικογένειας, η θέση του κάθε φύλου στην κοινωνία ανά εποχή, η ασυδοσία που μπορεί να προκύψει από αυτές τις κοινωνικές διαφορές, αλλά πολύ περισσότερο (κατά την άποψη μου) η μητριαρχική δομή των οικογενειών. 

Μεταφερόμαστε σαν αναγνώστες, συχνά, σε διαφορετικούς χρόνους άλλα και τόπους, το οποίο βοηθά όχι μόνο στην ομαλή εξέλιξη της πλοκής αλλά και στη βαθύτερη κατανόηση των χαρακτήρων και, γιατί όχι, στην ταύτιση, τη συμπόνια ή την καταδίκη. 

Κλείνω, αυτήν την -ομολογουμένως σύντομη- παρουσίαση, λέγοντας πως το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους μας. Είναι ένα βιβλίο που θεωρώ πως δεν πρέπει να λείπει από τη βιβλιοθήκη (ή τα αναγνώσματα) κανενός!

Με λύπη μου διαπίστωσα πως πρέπει να μην είναι πλέον διαθέσιμο για αγορά (αν κάνω λάθος συγχωρέστε με), αλλά φαντάζομαι ότι μπορείτε να το βρείτε και μεταχειρισμένο!

Σε κάθε περίπτωση σας το συστήνω!!

Αυτά από εμένα για το βιβλίο του Αυγούστου!

 Ελπίζω να σας άρεσε η σημερινή μας ανάρτηση και ελπίζω να την βρήκατε χρήσιμη, αυτήν ή κάποια από τις άλλες!

Σε περίπτωση που είναι η πρώτη ανάρτηση που πετυχαίνετε, καλώς μας ήρθατε! Υπάρχουν στο αρχείο του blog κι οι υπόλοιπες αναρτήσεις για τα βιβλία των προηγούμενων μηνών! 

Να περνάτε καλά και να χαμογελάτε!

Φιλούμπες!

Ψυχοθεραπεία με τη μούμια~ 12 βιβλία σε 12 μήνες!!!

 

Γεια σας αγαπημένοι μου αναγνώστες!!

Καλωσήρθατε σε μια ακόμη βιβλιο-ανάρτηση!!

Στις αναρτήσεις του challenge "12 βιβλία σε 12 μήνες" ήρθε να προστεθεί και το βιβλίο του Ιουλίου!!!

Το βιβλίο μας για τον Ιούλιο, λοιπόν, είναι ένα από τα βιβλία τα οποία χαρακτηρίζω "μικρά αναπάντεχα θαύματα"... Όπως θα είδατε και από τον τίτλο, λέγεται "Ψυχοθεραπεία με τη μούμια" και το έχει γράψει η Νατάσσα Κωνσταντέλου!!

Πρόκειται για ένα ανάλαφρο πλην όμως εξαιρετικής γραφής βιβλίο, το οποίο έπεσε στα βιβλιο-φαγικά μου χέρια από μια φίλη (και δική μου και της συγγραφέα)! Το λάτρεψα, το "καταβρόχθισα" μια ωραία μέρα στην παραλία, οπότε πάμε να το δούμε χωρίς άλλη καθυστέρηση!!

Εξώφυλλο και περίληψη από το πίσω μέρος:

 

Μια αλλοπρόσαλλη ομάδα που θα τρέλαινε τον ψυχοθεραπευτή της άνετα. Βάλτε μαζί έναν αναποφάσιστο με έναν ανασφαλή. Μία εύθραυστη κυρία πολλών Μαΐων με μια νεαρή ελαφρόμυαλη. Έναν παροπλισμένο σύζυγο με μια διαζευγμένη που πνίγεται σε μια κουταλιά νερό. Έναν φοβικό με έναν φοβισμένο. Ανακατέψτε καλά. Προσθέστε τώρα την ψυχοθεραπεύτρια. Ανισόρροπη και εγωκεντρική που πιστεύει ότι είναι Γιάλομ και κάτι παραπάνω.

Καλώς ήλθατε στην πιο αστεία , μέχρι δακρύων, ομάδα ψυχοθεραπείας. Μία ομάδα που ΔΕΝ θα θέλατε να είστε μέλος.

Προσωπική άποψη ~κριτική:

Όπως ανέφερα και παραπάνω, το λάτρεψα!! Το τελείωσα απνευστί!! 

Είχα καιρό να διαβάσω βιβλίο που να μου τραβήξει την προσοχή από την πρώτη σελίδα και να μου κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι τέλους!

Διασκέδασα πάρα πολύ με τις καταστάσεις τις οποίες ζούσαν η πρωταγωνίστρια και οι χαρακτήρες του βιβλίου, γιατί ήταν πράγματα βγαλμένα από την καθημερινότητά μας, διανθισμένα με μπόλικο χιούμορ, σαρκασμό (και αυτοσαρκασμό). 

Οφείλω δε να παραδεχτώ, ότι αυτό το τελευταίο ήταν που με κέρδισε αφού (προσπαθώ να) είμαι αστεία σαρκαστική και η ίδια... 

Έξυπνη και μοντέρνα γραφή που ταιριάζει στο σήμερα, γρήγορη αφήγηση που δε γίνεται κουραστική και αέρας χαλαρός καλοκαιρινός! Ιστορίες και γεγονότα που θα σε εκνευρίσουν, θα αγαπήσεις, θα γελάσεις μαζί (ή με) τους χαρακτήρες και αυτά που ζουν. Σίγουρα θα ταυτιστείς και σίγουρα θα εμπνευστείς!!

Η ζωή είναι καλύτερη όταν βάλεις λίγη τρέλα και αυτό το βιβλίο είναι η απόδειξη!!

Τελειώνοντας το βιβλίο απέκτησα δύο έντονες επιθυμίες:

1. Να πάρω σκύλο και να τον ονομάσω "Χάλι".

2. Να φτιάξω και να φάω χαλβά.

Τελειώνοντας το βιβλίο απέκτησα επίσης έναν φόβο:

Να μου τύχει ψυχοθεραπευτής τύπου μούμια...

Φαντάζομαι και πιστεύω (και θέλω να πιστεύω), πως αυτό το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε κι εσείς (ίσως όχι από τη φίλη μου) διαδικτυακά.

Ελπίζω να σας κίνησα την περιέργεια και να το διαβάσετε κι εσείς!!

Να περνάτε καλά και να βάζετε τρέλα!!

Αυτά από εμένα για σήμερα, 

Φιλούμπες! <3 

Ο κήπος της Δόνια Αμέλια~ 12 βιβλία σε 12 μήνες!

 

Γεια σας αγαπημένοι μου αναγνώστες!!

Ελπίζω να είστε καλά και να κάνετε ακόμα διακοπές!

Αλλά και να έχετε επιστρέψει στη δουλειά σας, έρχομαι σήμερα να σας ανακουφίσω με λίγη ξενοιασιά και λίγο διάβασμα ακόμα!!

Διανύουμε πλέον το τελευταίο 10 ήμερο του -επίσημου- καλοκαιριού και σήμερα που σας γράφω το πρωί είχε μια περίεργη δροσιά... Ας ελπίσουμε ότι θα κρατήσει λίγες μέρες... 

Τελοσπάντων, το challenge μας έχει μείνει στις αρχές του καλοκαιριού αλλά δεν έχει καμία σημασία!

Πάμε λοιπόν, μαυρισμένοι πλέον, πίσω στον Ιούνιο και το βιβλίο που διάβασα τότε...

Πρόκειται για ένα ανάλαφρο σχετικά βιβλίο, το οποίο με συνόδευσε στις διακοπές μου και ονομάζεται "Ο κήπος της Δόνια Αμέλια" από τη Μαρσέλα Σεράνο και τις Εκδόσεις Πατάκη. 

Ας δούμε εξώφυλλο και περίληψη από το πίσω μέρος του βιβλίου:

 

"Αν πήγαινες πρωί στη Νοβένα, δε θα αργούσες να νιώσεις τη στενή σχέση της ιδιοκτήτριάς της με τα φυτά και με τον κήπο σαν εργαστήριο και σαν ιερό χώρο... (Η υπομονή, Μιγέλ, αυτή είναι η μητέρα της κηπουρικής, πρέπει να έχεις πολλή υπομονή. Όπως και για να κάνεις επανάσταση, της απάντησε εκείνος μ' ένα περιπαιχτικό χαμόγελο.)"
Κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης ενάντια στη δικτατορία του Πινοτσέτ, ο φοιτητής Μιγέλ Φλόρες συλλαμβάνεται και οδηγείται στο κρατητήριο. Λίγες μέρες μετά τον εκτοπίζουν σε μια αγροτική περιοχή κοντά στην πρωτεύουσα, αλλά μακριά από κάθε πολιτική δραστηριότητα. Εκεί, είναι υποχρεωμένος να παρουσιάζεται στο φυλάκιο των καραμπινιέρων σε καθημερινή βάση και διαπιστώνει ότι η παρουσία του γεννά φόβο και μίσος στους ντόπιους. Η μόνη που εντέλει θα καλοδεχτεί τον νεαρό εξόριστο, βάζοντας τέλος στη μοναξιά του, είναι η δόνια Αμέλια, γυναίκα μέσης ηλικίας, χήρα και ιδιοκτήτρια μιας φάρμας με το όνομα Λα Νοβένα. Του ανοίγει την πόρτα του σπιτιού της και τον φέρνει σε επαφή με την κουλτούρα ενός κόσμου που αντιπροσωπεύει ό, τι ο νεαρός άνδρας απεχθάνεται περισσότερο στην κοινωνία. Ο Μιγέλ, σταδιακά, χάρη στη σχέση που αναπτύσσει με την Αμέλια, θέτει υπό αμφισβήτηση τις προκαταλήψεις του. Η βαθιά επιθυμία του να τη μισήσει μετατρέπεται σε έλξη και σ' έναν μόνιμο δεσμό. Όμως η μοίρα και η πολιτική δράση του Μιγέλ θα επιφέρουν μια οδυνηρή, ανεπανόρθωτη και για τους δυο, ανατροπή.
Μια συγκινητική ιστορία με την οποία η Μαρσέλα Σερράνο μάς εισάγει στον συναισθηματικό κόσμο των γυναικών που έχουν έρθει αντιμέτωπες με τον σπαραγμό της προδοσίας - που έχουν προδοθεί μα και έχουν προδώσει.

Και η προσωπική μου άποψη-κριτική:

Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, το οποίο σε γεμίζει εικόνες και συναισθήματα από την πρώτη κιόλας σελίδα. Δεν γνώριζα τη συγγραφέα, ούτε το βιβλίο πριν το διαβάσω και γενικά δεν περίμενα πολλά. Όμως με εξέπληξε ευχάριστα. 

Όμορφα λόγια, εκτενείς φυσικές περιγραφές και έντονες αλληλεπιδράσεις των χαρακτήρων, τα οποία σε συνδυασμό με την εξαιρετική μετάφραση σε έπαιρναν μαζί τους στη Νοβένα!

Σε πολλά σημεία φαντάστηκα ότι βρίσκομαι κι εγώ σε εκείνον τον κήπο, ενώ είχα την ευκαιρία να αναπολήσω τον δικό μου κήπο, στο χωριό, όπου και περνούσα τα καλοκαίρια μου... 

Αλλά και στους υπόλοιπους τόπους στους οποίους διαδραματιζόταν η ιστορία, πάλι ήταν σα να ήσουν εκεί μαζί με τους χαρακτήρες... 

Τόσο η Αμέλια όσο και ο Μιγέλ, θα μάθουν, θα νιώσουν, θα ακούσουν και θα ακουστούν, θα αγαπήσουν, θα αναγκαστούν να έρθουν αντιμέτωποι με τις προκαταλήψεις τους αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό, σε μια αλληλεπίδραση που φέρνει την κατανόηση, την αποδοχή και την ανθρώπινη συντροφικότητα. 

Όμως κάθε νόμισμα έχει και την άλλη του πλευρά και οι σχέσεις των ανθρώπων είναι, όπως και να το κάνουμε, απρόβλεπτες. Η προδοσία είναι, στον έναν ή τον άλλο βαθμό, με κάποιον τρόπο, τελικά αναπόφευκτη. 

Κι όμως η συγχώρεση μπορεί να έρθει κάποτε και συνήθως σε ανύποπτο χρόνο και με παράδοξο τρόπο... 

Αφήγηση που αλλάζει χρόνο, τόπο και πρόσωπο, στα κατάλληλα σημεία, αλλά και παντογνώστης αφηγητής, "ζωγραφίζουν" τα λουλούδια, τα φυτά και τις ανθρώπινες σχέσεις σε ένα βιβλίο που σίγουρα έχει πολλά να δώσει στον αναγνώστη. 

Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσεις, αν μη τι άλλο για τις ανατροπές του, για τις οποίες τίποτα δε σε έχει προετοιμάσει!

Δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω, γιατί είμαι σίγουρη πως κάτι θα προδώσω και δεν θέλω καθόλου να σας το χαλάσω!!

Αυτά, λοιπόν, από εμένα για το βιβλίο του Ιουνίου!!

Το συστήνω (και αυτό) ανεπιφύλακτα!! 

(είμαι τυχερή που διαβάζω συνεχόμενα βιβλία που μπορώ να συστήσω)

Γράψτε μου στα σχόλια αν το έχετε διαβάσει, πείτε μου τις σκέψεις σας ή αν σας κίνησα την περιέργεια!!

Εμείς θα τα πούμε στην επόμενη ανάρτηση, φυσικά με ένα νέο βιβλίο!!! 

Φιλούμπες! <3